Telting ved Billingen/Torddalen

Det er siste ferieveka og eg har ingen planar. Therese treng skyss til Bismo, og sidan det er lenge sidan vi har sett kvarandre såg eg eit høve til å slå to floger i ein smekk. Tyt i bilen fram til Bismo, og ein kort avstikker med telt på returen. Therese skulle på jobb dagen etter, så då vart det telttur mutters åleine.

Eg parkerte oppe ved gardane på Billingen. Utruleg billedskjønt og velstelt.

Tenk å bu her?

Utsikt ned dalen. Strynefjellsvegen ein stad langt der nede.

Eg valgte å gå i retning Torddalen. Jamnare stigning og litt meir ute av glaninga frå bobilturistar med kikkert. Etter eit par kilometer slo eg leir. Eg rigga meg til for å nyte kvelden med ein øl, når eg vart vare bjeffing rett att med. Ikke kjekt om det luskar folk rundt teltet til natta...Øyrene på stilk og vaktsomt blikk ut i skymninga. Nytt bjeff. Likar ikkje......!!! Med eitt vart eg var eim hjort som stod og kikka på meg omlag 100 meter unna. Nytt bjeff. Det var frå hjorten! Der stod altså jaggu meg hjorten og kalte på meg! Kven er du? Så begynte ho å gå mot meg. Rett nok synes eg det var artig med hjortebesøk, men helst ikkje heilt oppi leiren. Så eg gav beskjed. Men lettskremt var ho ikkje. Kalte på meg på nytt. Er du heilt sikker på at du ikkje vil ha selskap? Ho holdt på slik lenge - for litt fram og tilbake, stoppa opp og kalte på meg. Etter ein halvtime og med litt strengt tilsnakk forsvann ho. Og eg kunne legge meg i trygg forvissing om at ikkje korkje folk eller hjort kom til å luske rundt teltet til natta.

Fram med kokeapparat og kaffi på morgonen. Natta vart ikke så aller verst, sjøl med den tynneste dunposen og det lettaste liggeunderlaget. Litt kaldt vart det rett nok, så eg måtte sove med to lag ull. Etter frukost vart det ein liten tur innover Torddalen.

Oppover og innover

Tilbakeblikk. Zoomar du inn kan du sjå teltet.

 

Elva Torda slynger seg vakkert nedover Torddalen. Frå bratte juv og fossende stryk, til stille loner der det sikkert er kjekt å fiske. Kanskje kjem eg attende med fiskestang ein gong? Vakkert er det er i allefall.

Etter omlag 5 km var eg inne ved ein liten foss. På tide å snu nasen heimover att. Tilbake i leiren tenkte eg det kunne være fint å teste kokeapparatet innomhus til ein gong vêret er litt ruskete og eg må. Litt stress å passe på teltduken var det no -  i alle fall i starten når flammane stod litt til værs. Men det gjekk sint likevel. Og så var det OK med litt lufting og, så ein ikke plutseleg går i bakken av oksygenmangel. Det gjekk no greitt, og eg fekk laga meg litt graut før heimturen.

Returen ned til bilen gjekkk ganske kjapt. Det er stor forskjell i tempo på opp og ned når ein har sekk på ryggen. Eg fekk gjort meg nokon nyttige erfaringar til seinare og. Teltet eg kjøpte tidligare i sommar (Frisport Youranga UL II)er kanskje ikke det teltet eg kjem til å ta med meg på padletur fordi eg synes det er litt lågt inni, men på denne turen var det heilt perfekt. Det veg lite, har OK storleik på forteltet og er lett å sette opp. Og sjøl om det er grønt, er det lett å få auge på frå langt hold om du veit kva du skal sjå etter. Eg har vore med på å ikke finne attende til telt før  fordi det går i eitt med lyngen....... Eg klarte meg med lettvektspakking ellers og. Stolen kan eg droppe på lengre turar, ølen og. Og eg klarte meg heilt fint utan jervenduken. Så alt i alt ein finfin tur og med nyttige erfaringar å ta med meg vidare!

Overnattingstur til Kvitøya

Kristin var sugen på telting med kajakk og yr kunne melde om godvær noen dager til, så da var det i grunn bare å hive seg rundt før det blir grått og vått igjen. Sunnmøre har som det meste i Sørnorge få teltplasser. Og de teltplassene som finst har man gjerne vært på før. Mer når valget står mellom det kjente eller ingen overnatting, da går vi for det kjente. Og her omkring kjenner jeg stort sett bare til Kvitøya.

Helt ute av rutinen og med en kajakk som ennå ikke er "pakket inn", komler jeg med pakkingen. Jeg fatter ikke hvordan jeg skal få plass til ting med større sovepose og liggeunderlag når dagene blir kjølige. Og maten - hvor gjør man av maten? Noe havner mellom beina i cockpit, men det få bare stå til. Det er uansett ikke så langt å padle.

Vi starter turen med at jeg mister solbrillene. Heldigvis på grunna  men jeg må ut av kajakken for å plukke dem opp. Og fyller den selvsagt med vann....amatørmessig! Ikke får jeg til å tømme fullastet kajakk heller, så vi må på land og være to om det. Jeg skjønner ikke hvordan jeg skulle fått til å tømme fullastet kajakk ute på åpent hav, og konkluderer med at det står dårlig til med kompetansen nå.

Vi vet sånn ca hvor vi skal, men kart er alltid lurt. Men navigering på sjøen er mye vanskelige enn på fjellet synes jeg. Holmer og viker går i ett og det er umulig å skille en øy fra fastland. Ikke er turkartet nøyaktig nok heller - småskjær og slikt som er kjekke holdepunkt på sjøen, vises ikke på kartet. Og da er man like langt. Men vi navigerer med noenlunde stø kurs, og ender opp der vi skal likevel.

Bacalao og øl til kvelds. Den gode turfølelsen senker seg. Jeg glemmer helt å ta bilder. Men natten blir urolig. Telting sitter ikke i kroppen lengre - eller så er det alderen og økt krav til komfort. Skummelt. Men når neste dag starter med solskinn og sommerfølelse, da spiller ikke det så stor rolle. Sove får jeg gjøre når jeg kommer hjem.

Vi pakker og setter kursen hjemover. T-skjortepadling og fine forhold. Det går fortere hjemmover. Trolig skyldes det bedre rutevalg og større grad av medvind/medsjø, enn at jeg plutselig var kommet mer i siget....Vi er fremme på Onessanden litt utpå dagen. Vel fornøyde over i det hele tatt å ha kommet oss ut på overnattingstur. Så får det heller være at forbedringspotensialet til både det ene og andre er stort. Det er ennå en stund til dagene blir korte, så forhåpentligvis byr det seg en anledning senere også.

Tusen takk for turen Kristin, det gjorde godt!💜

Solotur rundt Giske

Det går mot slutten av juni og varmen har gjort sitt inntog på Sunnmøre. Litt i varmaste laget. Så eg avtaler med kristin om at ein padletur rundt Giske (kor ellers..) er på sin plass. Men tidleg om morgonen tikkar det inn melding frå Kristin om at nakken er ute av laget. OK. What to do? Ein gjeng har tenkt å padle same turen, men litt seinare utpå dagen, men då har eg andre planar. Eg ettersom eg ikkje har padla allverden siste åra, sit tanken på å gjere turen åleine langt inne. Men ettersom vêrmeldingane held seg og lysten på tur ikke avtek, let eg det stå til.

Det er FULLT både på parkeringsplass og på stranda der vi brukar å legge ut, i det eg passerer kl 11.00 på formiddagen. Småbåthamna neste. Her er det og ein del folk blitt, men stort sett av lokale, så her er framleis parkering å få. Point of no return - her er det berre å la det stå til.

Eg har vel aldri før vore så lettkledd i kajakken før. BH, shorts, padlesko, spruttrekk og vest. Eg gidd ikke ein gong å tenke på å pakke med meg tørrdrakta. Men eg tek med ei supertynn treningsjakke i fall det vert kald trekk utpå. Så mykje for HMS og å kle seg etter vanntemperaturen.....

Eg reknar i grunn med at det vert fullt utpå vatnet og etterkvart. Giske rundt i kajakk er ein flott tur for folk flest på slike dagar.  Men eg ser ikkje ein einaste kajakk på turen rundt. Eg har heile forbaska sjøen for meg sjølv. Men strendene derimot er fulle. Nesten heile vegen rundt. Og der inne ligg folk tett i tett og sveittar i solsteiken med ungehyl og spetakkel, medan eg har det akkurat passe svalt og fint (og stilt) eit stykke ut frå land. Dei skulle berre visst.... Det er så herleg at det knapt finst ord.

Det vart ny rekord rundt. Det skuldast nok mest at det ikkje var nokon å prate med og ikkje min framifrå padleteknikk. Men det var faktisk deilig og, å padle litt åleine. Og i det eg skal til å sjaue kajakken på taket att, kjem det jaggu meg kjentfolk som kan hjelpe til. Nei, det er ingen sak å padle åleine rundt Giske på slike dagar...

Rull og tull

Siste tur rundt Giske med innlagt rulle, gav mersmak. Økt med rull og tull vart avtalt med Lene og nokre andre - sjølsagt på ein strålande fredagskveld. Varmen har vore her nokre dagar no, og i overflata hadde vatnet god temperatur og akkurat passe til å kave litt i sjøen. Men det er ikke betre temperatur enn at ein enno er nøydd til å kle seg godt om ein skal være uti ei stund.

Eg startar forsiktig med grønlandsåre og forlenga grep. Det går greitt. Så vanleg grep - det går ikkje greitt. Påfølgande eigenredning går derimot greitt, også tømming av båt som eg synes er noko herk, og må øvst meir på. Så går eg over på euroåre - vanleg grep. Dette kvir eg meg for, for eg veit at eg har ein tendens til å skjere euroåra ned i sjøen når eg stressar. Og no stressar eg.....Men det går høveleg greit. Både ein og to gonger. Bytte av side - går ikkje greitt. Kroppen har stivna til ila dei siste åra - alder heiter det visst - og eg klarer ikkje heilt å finne ut av opp og ned og bak og fram. Greenlandaren må nok fram att!

Det vart kaving, leik og morro i nokre timar. Kjekt med med selskap, kjekt med nye folk. Og heilt greitt med god vanntemperatur og.

Ok linjer også på Playen

Lene såvidt synleg bak Nukaen

Mykje småfisk å sjå!

Sydenstemning!

Tidlig på`an rundt Giske

Når eg endeleg har komme i gang att med padlinga er det om å gjere å halde den varm. Og når yr.no attpåtil melder om fint vær laurdagen er det ikkje anna å gjere enn å lodde stemninga. Jaudå - Lene H. og Torunn Mari blir med. Sjølv om eg vil starte i gryotta. Giske rundt er det sjølvsagt målet - kanhende med innlagt rull og redning. Vi får sjå...

Giske rundt er og blir min favorittnærtur. Ein padlar i hav og fjord på same runde og lyset skifter alltid. Det er ganske grunt rundt den paddeflate øya, så havlandskapet endrar seg og ganske kraftig med flo og fjøre. Og i dag vart det ekstra langt å runde Kvalneset.

Vel inne i Øydegardshavna og 2/3 av turen unnagjort kunne det passe med litt rull og redning. Eg har knapt nok rulla Playen, og no nærmar det seg året for sist gong eg rulla. Vann i fjeset først og ein kjapp tanke om at "vil eg dette her då?" før eg lar det stå til. Yess! Det gjekk!! Såvidt. Neste rulle gjekk langt betre, og eg gir meg med flagget på topps. I mellomtida har  Lene og Torunn og komme godt i gang med å øve seg. Lene på rulla og Torunn Mari på eigenredning. Og ser man det - øvelse gjer meister!

Vel nøgde med oss sjølve alle mann, var det berre å nyte siste biten rundt. Når du glir over den kvite sandbotnen og azurblått hav, er berre det temperaturen som avslører at vi faktisk ER i Noreg. Uansett har vi no tørrdrakt på, så det spelar i grunn lita rolle.

På land att og klar for heimveg kjem det fram at Torunn Mari har bursdag. Hadde vi visst det skulle vi stilt med kake og kaffi, men vi får ha det til gode! Kjekk tur og herleg selskap - gler meg til fleire :)

Ikkje akkurat dypdykk

No er ikke akkurat Tovågen den mest spektakulære dykkeplasser eg veit om, men iom at eg ikkje veit om så mange er den betre enn ingen. Det har vore ein rel. kald vår så eg vart litt overraska over kor dårleg sikten var. Men no var turen i utgangspunktet berre meint som oppfrisking, så det var grunn ikkje så nøye. Litt var det no å sjå då. Og kjekt at eg klarte å dykk ned for å sjå på sjønellikane. Teknikken er framleis ikke spesielt god så her er det berre å øve.....

Værre var det at batteriluka på det nyinnkjøpte kamera til fleire tusenlappar opna seg i det eg steig ut av vatnet. Mykje vatn kan det ikkje ha komme inn for det fungerte etterpå. Ei stund.  Og etter ein rask skylling i ferskvatn, 2 døgn i ovn på varmluft viste det seg at jaudå, her er det liv....For å være på den sikre sida vart det sendt inn att til Olympus for sjekk - og vipps fekk eg eit nytt eit i retur. Om det var fordi Coronakrisa har gjort dei ekstra snille, eller om det faktisk var feil med batteriluka er ikkje godt å seie...

Uansett - kjekt å dykke att!

1.mai-padling

I det eg tok til å rigge meg for kvelden for ei natt under åpen himmel, åleine der ute i havgapet, fekk eg telefon fra Ingvild. Om det var aktuelt å bli med på førstemaipadling neste dag? Eg merkar eg kjenner litt på stress når eg tenkjer på logistikken som må til,korleis forsvare ungar på sjølvstyr samstundes som eg prøver å dra det heile i havn i min favør. Men som alltid ordnar det seg for snille jenter. Turen vart utsett ein times tid - akkurat nok til at eg ville rekke heimom og pakke om.

Turen gjekk fra Gjøsund og inn i Ellingsøyfjorden. Målet var å kose oss og kanskje og få sjå niser. Rapportar om observasjoner av niser frå fleire hald gjorde at vi hadde trua. Etter litt snirkling mellom øyane nordover var det på tide med strandhogg. Bursdagsbarnet Lene H. hadde med seg kake, og med båling og kokekaffe attåt, var det ingen som klagde på regnet som kom. Vi vart sittande rett lenge og kose oss i duskregnet.

Og heimvegen vart ikke noko dårligare! Nisene kom dei! Og for fram og tilbake langs fjorden der vi skulle krysse. Ikkje akkurat spekkhoggar, men godt nok i massevis! Fleire mindre flokkar som jagde etter sild. Dessverre fekk eg ikke fanga dei på bilde - dei er kjappe og kamera er treigt, men dei VAR der altså.

Veldig kjekk tur, og fantastisk oppleving å få sjå niser!