Morro på en fredagskveld

Det er fredag, Vigra og bølgeleik for pingler står på programmet. Selv om det har stormet og blåst kuling de siste dagene så ser havet nokså flatt ut fra Blimsanden. Den som har erfaring vet imidlertid råd, og Edd pekte utover: "Vi prøver oss ute ved den staken der".

Ute ved Vestmannsholmane var det bølger nok likevel...... Gutta kaster seg ut i det mens Ragnhild og jeg betrakte det hele på litt avstand. Bølgene kommer fra to retninger, uforutsigbart både i størrelse og frekvens. Når sjøen reiser seg flekker tarekledde  undervannskjær tenner til oss og angsten kommer krypende. "Jeg liker ikke sånne steiner", sier Ragnhild. Ikke jeg heller - tenker jeg.

"Har du lyst å prøve?" Edd er roligheten sjøl og får det til å høres ufarlig ut. Jeg trekker pusten dypt og lar det stå til. Plutselig er det bare frådende hvitt vann rundt meg, men jeg kommer meg ut og gjennom. Juhuu- jeg overlevde!! Det dirrer i hele kroppen, men tilfreds med meg selv velger jeg å overhøre kroppens signaler om fare, og satser enda en gang. Og bommer aldeles på timingen. Plutselig er jeg på tørt land før neste bølge skyller meg over ende. På 50 cm dypt vann er det hverken lett å komme seg ut av kajakken eller få luft. Jeg klarer det til slutt, men kajakk, åre og undertegnede farer i hver sin retning når neste bølge kommer. Det høres nok mer dramatisk ut enn det føltes og ikke var bølgene allverdens heller, men det gikk faktisk helt greitt. Bading i kaldt vann vinteren gjennom har altså betalt seg.

Vi finner ett nytt brott og prøver oss littegranne der helt til Jason brekker åra. "Mon tru hvordan jeg skal forsvare til kone den investering i tre tusen krune til ny åre?" undrer engelskmanen seg. Men det hele blir fort glømt når neste brott skal utforskes. Mens jeg må stå over grunnet akutt sjøsjuke har Ragnhild kommet i siget. Kaster seg uti det, kolver, mister åra- og tar håndrulla opp igjen! Imponert!

Dette var gøy- å tøye egne grenser under kontrollerte og i relativt snille forhold sammen med kompetente folk. Heldig er jeg som har slike padlekompiser! Og enda er det tidlig i padlesesongen. Me like!

Sjølsagt svikta teknoligien når det var på det mest "dramatiske", men jeg legger nå ved en liten filmsnutt likevel for de spesielt interesserte.

Note to self:

Ikke padle på halvtom mage

Husk eksra sjokolade lett tilgjengelig

Putt innpå en ekstra postafen ved bølgeleik

PåskeGLIMT

Da har vi gått på ski, kosa oss, grilla pølser, utforsket nye turområder, spist sjokolade, sanket fregner og stått i bakke fem dager til ende. Sol, sol og atter sol - dog ingen lengre tur på mor slik planen var. Men men. Fjellet står vel der til neste år også. Vi har tross alt vært så aktive at det ikke har vært tid til hverken strikketøy eller påskelektyre så jeg kan ikke klage. Ungene er fornøyde, far er fornøyd og jeg er fornøyd. Det kan ikke bli bedre enn det vel?

Over Kilstivatnet mot Kilstisætra (opp forbi Eidsdal)

Mot Skorene. Framtidig turmål? For de voksne altså.

Testing av ny, sammenleggbar grill. Bra alternativ til engangsgrillene og når 

bål ikke er lov i skog og mark. Og så fyrer man med ved eller kvist.

Mot Blåhornet sett fra Lilleåsen (Norddal).

Litt dårlige snøforhold og føre i år for minsta, men til neste år kanskje?

Grasøyane

Lene og eg har lenge sikla på Grasøyane. Dei ligg der så forlokkande mellom Runde og Alnes, "rett" utforbi Flø. Dvs. dryge 5 km utforbi. Færøyane og Island neste. Dette er mao ikkje ein tur eg tek sånn på sparket eller med urøynde folk. Ikkje fordi det er så himla vanskjeleg å padle 5 km utover, men fordi konsekvensane kan verte så store om ting ikkje går etter planen. Avstanden frå land midt ute i ingenting gjer at vérforhalda må vere gode og marginane må vere på vår side. Og så tek vi ein runde på førehand slik at vi er samde om kva som er greie forhold FØR vi fér ut.

Det er ilandstiginsforbode på Grasøyane frå 15.april til 15.august. Og ettersom 15. april er  om kort tid vart det no eller aldri. Meldingane var "tvilsame", litt i overkant mykje vind. Heldigvis betra det seg til padledagen kom og vår lokale helt Mildrid kunne melde at det var flatt hav frå Stadt og nordover. Ein liten runde på land i havna på Flø om skal/skal ikkje, før vi alle tre med ulik padlekompetanse vart einige om "skal". Juhuu-endeleg!

Vi sikta oss inn på Tøyrane lengs vest, der Mildrid før hadde truffe på sel. Vi nærma oss og spennina steig - var det sel her ute? Å jau då, først eit lite hovud som stakk opp av vatnet og kikka nyskjerrig på oss frå trygg avstand, så eitt til og endå eitt! "Ungsel", kunne Mildrid slå fast - "gråsel, kanskje?" Diskusjonen gjekk ei lita stund. Steinkobbe er det i allefal ikkje! "Internet har nok svaret" konkluderte Lene med og vi to andre var samde i det. Nettet påstår at her ute er det steinkobbe, så ikkje veit eg kva det er! Ungselen vart meir og meir modig, og var til slutt bortom og snuste på kajakken til Lene - ho vart rimeleg nok "høg" ei lita stund på nærkontakten. Sjølv fekk eg oppleve at ein av dei la seg på botnet under kajakken min og studerte meg - utruleg kjekt!

Vi padla på nordsida tilbake til sjølve Grasøya for rasting, og jaggu vart det litt sjø gitt! Frå alle kantar. Støttetak, balansekunst og full konsentrasjon med litt sånne der "her har eg f... meg ikkje lyst til å havne i det j.....kalde vatnet" tankar i hovudet. Litt lenge siden eg har padla i rotesjø merka eg. Men det gjekk greitt, og bank i bordet- eg vart IKKJE sjøsjuk (mot normalt). Vi steig på land, lunsja og varma oss i sola før den obligatoriske sight seeing runden på øya.

Så bar det heim att og avstanden inn til Flø verka uendeleg lang. Godt over halvvegs fann Lene ut at ho på død og liv ville prøve på rulla i bølgene. Eg kjende at det hadde IKKJE eg lyst til. Når eg er lenge ute i bølger (sjøl om dei ikkje var såååå store) og vatnet er kaldt, er det å be om å bli sjøsjuk om eg då badar. Nei, det får vente til vi er attmed land! Derimot prøvde eg meg på tauing, og det er rett slitsomme greier på slutten av ein tur. Litt greitt å kjenne på det og.

Vel inne i havna igjen meinte dei to andre at "no er det vel dags for marsrulla?" Ikkje om eg hadde lyst til å rulle denne gongen!! Ålesund havn hadde meldt 4,7 grader i vatnet - kaldaste sidan vi starta med rulle-året-rundt-prosjektet vårt, litt sliten etter turen, og bølgene satt i kroppen........Må eg? "Ja!" kom det frå dei to andre. Ok- det vart nesten bom, men eg berga den likevel. Såvidt. Akutt kvalm vart eg og.

Dette var absolutt ein "høydare" når det gjeld padleturar. Veldig véravhengig, begrensa tidsrom grunna fredingstida, eksponert, inn i mellom litt utfordrande padling og nærkontakt med sel! Vanskjeleg å styre seg denne gongen mht billedutval og ord, men eg reknar med det vert lenge til neste gong eg er der ute så ber over meg med det.

Takk for ein utruleg flott tur og ei kanonopning av padlesesongen 2013! Sjøl om vi rett nok har padla i heile vinter :)