Flatt hav.....

Lene og eg hadde planar om litt forsiktig surf (lenge sidan eg har gjort slikt), og inviterte med nokre damer på leik og morro på Blimsanden. Strålande solskinn, ikkje nokke vind - og flatt hav......Det var vel ikkje anna å vante, men dønningane gjer at det kanhende e litt å leike seg med ved eit og anna skjer?

Det er lenge sidan eg har rulla nokke særleg, endå lengre sidan eg har surfa, og ingen av delane har eg prøvd med nybåten. Då er det berre ein ting å gjere - rulle den inn mens det enno er dagslys! Det gjekk - så vidt! Men klapp på skuldra for å ha gjort det i vatn som held 3+, med ein ny kajakk full i remedier i tilfelle ilandstigning (Noko eg tek for gitt sidan det er Lene sin bursdag og eg reknar med ho som vanleg er godt førebudd.....).

Med hjelm og ellers godt utstyrt padlar vi utover. Finn nokre tilsynelatande fine bølger, men dei er uråd å fange. Vi dreg vidare til neste - her klarar Lene H. å få ein kjempeflott surf! Så vi ventar, og ventar, og ventar.......men nei! No er sola på hell og det er like før den dett i havet så vi flyttar likegodt fokus over på solnedgangen som kjem om litt. Og den ser lovande ut! Frå ein holme eller frå kajakk? - spør Lene - og her burde eg tatt eit hint. Eg har på dette tidspunkt heilt glømt at ho har bursdag, og det har visst dei to andre og. Ingen klarar å bestemme seg og Lene insisterer ikkje på holme. Og å sitte i kajakk ute på havet når sola droppar - det er magisk det! Så vi blir i kajakkane, mens Lene får seg ein liten surf i solnedgang. Eg tør ikkje, er litt pysete, og er heller fotograf.

Ein vert nesten litt andektig av å sitte slik i ein bitteliten farkost å sjå sola gå ned i det store havet. Vi er heilt stille. Lenge. Og det skal litt til! På heimveg legg vi planar om litt redning og slikt før vi går i land. Og som vanleg har eg lite lyst til slikt på slutten av ein tur. Men eg mannar meg opp og er med dei andre på ei lita økt. Kjenner eg må øve litt på å komme opp i kajakken - er blitt tung i ræva sidan sist, men det går overraskande bra likevel.

Så er ein fantastisk tur i flott selskap over. Og jau- Lene hadde kake og kaffi med, men det vart vi einige om å ta ein anna gong

Eg starta turen med å rulle Playen for første gong. Det gjekk. Såvidt...

Jenter på jakt etter leik og morro....

OK då - så var det viss heilt flatt hav i dag....

.....men solnedgangen var det ingen ting å seie på!

Erkna

Padlelysten er på veg attende. Det er framleis påske og fredningstida på Erkna nærmar seg med stormskritt. Gode meldingar i sikte og avtale med Lene om at dette er innafor, om vi får med oss nokre til. Sola skin frå blå himmel ute og eg tek ein sjekk av meldingane for morgondagen kl.15.30. Lovnad om strålande sol og bortimot vindstille. Realitetsjekk ut stoveglaset kl.20.30 og snøen lavar ned! Javel? Ny sjekk av yr.no med lovnad om at sola faktisk SKAL skine neste dag, og ikkje alt for mykje vind. Rett nok litt meir enn tidligare meldt, men framleis innafor. Realitetssjekk ut soveromsvindauge om morgonen og snøen fortsett med å lave ned. Jaha...? Det skal roe seg med snø litt utover dagen, så vi utset avreise eit par timar. Og jaudå- det lysnar i horisonten, men i byen snør det fortsatt........

Eg må tilstå at eg er litt skeptisk på veg ut til Blimsanden på Vigra. Padling vert det nok, men Erkna? Ikkje akkurat optimalt for ein heller rusten padlekropp med diverse vondtar. Bølgene slår kraftig inn mot stranda når vi kjem, og eg veit at den dryge timen det tek utover  i røff sjø vil utfordre både sjøsjuke og alboge.

Samling i bånn og rådslagning på stranda før vi avgjer. Sjekking av yr (sjøl om tilliten er sterkt svekka) seier at snøbygene berre skal gå på indre og vinden skal gi seg i løpet av kort tid. Dessutan er vi 4 stykk med kvart vårt kompass på kajakken og alle har vore ute ein vinterdag før. Jason meiner sjøen er roligare lengre utpå, Lene er klar for Erkna, Odin vil berre padle og eg er skeptisk. Med underteikna si rett til å legge ned veto om heilomvending kor tid som helst på overfarten, går vi for Erkna.

Og turen? Heilt fantastisk! Røff sjø-jadda- men eg greide meg fint sjøl om rusten, og taping av alboge fingerte fint. Romanyen og eg krangla ikkje ein einaste gong, og etter å ha padla greenlanderen eit års tid er ikkje bølger noko å bekymre seg for når Romanyen er med. Og for ein gongs skuld hadde yr rett denne dagen- sola skein opp, vinden stilna og havet la seg flatt (nesten då) på veg innover att.

Takk for fantastisk flott tur!

Blimsanden litt mer kvit en vanleg.....

Erkna- fin på både langt og nært hald.

Utsikten frå fyret er upåklageleg. Runde lengst ute

 Jaudå. Kosar oss i sola!

Fint vær i retning aust. Byger i nordvest. Dei passerte oss heldigvis med god margin.

Vel tilbake på Blimsanden att.

Bursdagspadling med dramatikk

Etter å ha rulla og tulla i Greenlanderen siste tida var det på tide å dra fram gromguten igjen. Brukbare meldinger, dog litt vind, men Lene og jeg er klar for å kjenne litt på bølgene igjen. Vi forlater Blimsanden og er ved godt mot. Rotete sjø og det bryter godt ved brottene utover.

Vi begynner å bli kjent i området og har sånn noenlunde kontroll. Vi padler fra holme til holme, drister oss i mellom og det går helt greitt. Kjekt å kjenne på bølgene igjen og kjekt å se at vi mestrer det ALEINE uten "gutan". Padlepoeng notert. Det er uvant å sitte i froskestilling med beina igjen, og jeg sliter med at høyre foten dormer bort, men det byr ikke på problemer utover at det er ubehagelig.

Tid for pause. Vi har blitt gode på å finne teltplasser i le for vinden, men vi er jammen gode på å finne gode ilandstigingsplasser også, sånn midt mellom alle brotta!! Nytt poeng. Lene overrasker med bursdagsgave- stas. Så sitter vi der i kveldssola, oppdaterer hverandre på hva som har skjedd i ferien, nyter utsikten og er vel fornøyde med oss sjøl.

En ungsel holder oss med selskap i det vi skal legge utpå igjen. Lukter og kikker. Hvem er dere? Lav kveldsol og nydelig innover igjen. Kitere som leker seg i bølgene inne ved Blimsanden. Det hele kunne blitt en akk så vakker avslutning på en fabelaktig tur, med en elegant ilandstigning i solnedgangen. Om den forbannede foten ikke hadde sovnet. Og jeg hadde tatt meg litt bedre tid........Det endte med et brak og eine grausame verbale salbe. En mindre elegant ilandstigning skal du leite lenge etter. Ødelagt kne og minuspoeng i fleng. At det går an!!

Nå sitter jeg her og blogger, med hovent og vondt kne og synes innmari synd på meg selv. Men i fall jeg skal dra lærdom av gårdagens ulykksalige hendelse (det sitter litt langt inne i dag, skal innrømme det), må det være at det er tryggere ute på bøljan blå enn inne på stranda. Helt sant! Neste gang nekter jeg å gå ut av kajakken.

Bølgeleik på Vigra

Mykje vil ha meir, og etter surfeøkta på Alnes er det eg som vil ha meir! Kva gjer ein med det? Jau, ein trommar saman kompetente folk til nok ei surfeøkt på Alnes. Men dei som er mei røynde enn meg i å studere vind og bølgeretning foreslår Vigra istaden- og då vert det Vigra. Mildrid er og klar for ei utfordring i kajakken etter ferien, og kjem heilt frå "søre luten" (Søre Sunnmøre) for å bli med.

Karane finn eit brott som er passelig å byrje med. Eg er ikkje like glad i å skure berg som å surfe inn på ei strand, så Stein Erik tar ein runde med meg på korleis ein skal vurdere forhalda og kva som kan vere farleg. Eg er litt pinglete i byrjinga, men det tek seg opp ettersom eg litar meir og meir på meg sjøv. Utrulig kjekt å komme seg gjennom brott på rett kjøl! Rune er ikkje like heldig. Han har ikkje padla så himla lenge, men kastar seg fryklaust ut i det- og går rundt. Og slik held han det gående ei god stund. Fordelene med slike som han er at slike som meg får nokon å trene redning i brott på. Ein vinn-vinn situasjon altså, og det gjekk tilogmed greitt!

Litt skuffa er eg sjølsagt over at det ikkje vart Alnes, men det var heilt til karane såg seg ut eit brott ytterst ute mot den ytterste nøgne ø- kan det ha vore utforbi Hildreøyane? Tre brott ikkje langt frå kvarandre- dei såg rimlig store ut frå langt hald. "Det er no ikkje sikkert dei er så store likevel", meinte Stein Erik - "vi tek ein kikk".

Dei var store. Ordentleg stooooore! Ok då, sikkert ikkje sååååå store, men etter min målestokk var dei det. Samling og litt prat om sikkerheit først, kva gjer vi om kajakken knekk (kjekt med trøst....), ingen tek unødige sjansar her (altså ikkje surfe eller på anna vis få brottet i haudet) - vi er langt frå land, meeeeen det er no ein holme rett bak her vi kan gå i land på om noko skjer. "Her padlar vi berre mellom brotta. Forstått?" Stein Erik er klar og tydeleg. Han sikta seg inn mellom to av brotta og eg heng meg på. Her vil eg ikkje være åleine.

Nokre få padletak etter er det som å padle mellom Sunnmørsalpane. Bølgetoppar over alt, frå alle kantar- og då meiner eg alle kantar. Her må ein følgje med på kor brotta er til ei kvar tid, ha auge i nakken og og lause hofter. Dette er kuuuuuult og overgår det meste av bølger eg har vore borti før. Adrenalinet bruser i årene og eg vert heilt rusa. Etterkvart som eg vert fortruleg med bølgene storkosar eg meg. Bortsett frå sjølve brotta er det ingen andre stader der bølgene bryt - og då er det greitt. Eg tek meg fram og attende mellom brotta åleine, vurderer, lærer mykje og kjenner at eg har kontroll på kajakken, meg sjølv og kor dei andre er til ei kvar tid.

Men alt har ein ende, og når eg kjenner sjøsjuka kjem snikande (som vanleg) signaliserer eg samling (åra opp)- og jaggu meg kjem dei ikkje alle mann. Vi legg kursen inn mot land, men det går liksom ikkje å padle forbi eit brott, så vi måtte leike oss litt på veg innover (forøvrig same brottet eg hadde mi surfedebut på) før vi set kursen mot eit såkalla pauseskjær. Det er utrulig kor mangen kajakker det er plass til på eit sånt skjær når ein er litt sliten og treng.... eh pause.

Ingen bilete frå dei stoooooore bølgene denne gongen- eg hadde nok med meg sjølv, men litt frå dei mindre bølgene og ein aldri så liten filmsnutt som Mildrid filma i dei snille brotta.

Takk for fantastisk flott tur og kjekt turfølge

-utrulig kjekt med slike padlekompisar!

Note to self

Ha alltid med niste og varmt å drikke når du 

er på tur med Kenneth og Jason.

Alltid.