Ulsteinvik - Kjeldsund

Det har kort sagt vore dritvèr i nordvest i sommar. Reg og regn og atter regn. Og vind. Ikkje har eg fått gjort det eg skulle på huset og ikkje har det vore padlevèr. Dei få dagane som har vore med brukbart vèr, dei har då stort sett gått med til klipping av plen og hagearbeid. Det gror sjøv om det regnar! Så kva er løysinga? Jau, padle sjølv om det bøttar ned når vinden i det minste ser ut til å være handterbar.

Så då gjorde eg det. Med fine temperaturer (20+) og lovnad om opphald i litt ut over dagen, så vart det padletopp og shorts. Sommar er sommar og tørrdrakt vert alt for varmt. Det er jo eit pluss om ikkje anna. Planen var å padle til Skreddarholmen og sjå om der er brukbart for telting og tilbake til Ulsteinvik att.

5 minutt etter eg har lagt frå land kjem regnet....

Yr har ikkje akkurat vore presis i sommar, så opphaldsværet som er lova kjem i veldig korte periodar. Det såg lovande ut ei ri, men kor lenge var Adam i paradis?

Opphald og litt snirkling mellom holmane nord for Dimna.

Ved Dimnaneset og fri sikt mot Herøybrua.

Ikkje veldig lenge. Rett etter eg hadde passert Dimnaneset vart det både regn og vind. Akkurat då angra eg litt på at eg ikkje tok på meg tørrdrakta. Her har vind og bølger nesten  fritt leide inn frå vest med ein del grunner eg må passere, så det kan bli litt krapp og rotete sjø. Heldigvis vart det ikkje så gale, men nok til at eg ikkje prioriterte å sleppe åra for å ta bilde. Etter 20 minutt med intens jobbing kom eg såpass i le for vind og bølger at eg kunne fiske fram kamera att.

Skreddarholmen.

Borte ved Skreddarholmen var det å finne ein god plass å gå i land for beinstrekk og klesskifte. Etter ein time med regn og vind byrja eg å bli sånn passe kald og våt - men heldigvis hadde eg vet nok til å ta med både tørrdrakt og ullklede. Nista hadde eg sjølvsagt reist frå, men det freista no ikkje særleg å sette seg til for å ete uansett. 

Rekognosering ved Skreddarholmen. Grått og vått.

Eg padla litt rundt før eg fann ein høveleg plass å gå i land. Nokon potensiell plass å telte var ikkje mogeleg å sjå frå kajakken, og våt og kald som eg var freista det ikkje å sjå meg om lengre inn på holmen heller. Det får bli ein anna gong. Eg fann meg ei lita bot under eit tre der eg kunne stå å skifte, men særleg til ly vart det no ikkje. Og prøv å trekke på det ullnettning og tørrdrakt på ein våt kropp. Det går ikkje akkurat fort....

Kort pause på land

Med litt varmare klede på og sjokoladepåfyll var det eiegntleg berre å snu og padle attende. Noko eg eigentleg ikkje var særleg lysten på, vind og regn og kjedeleg strekning attende tatt i betraktning. Å fortsette vidare inn til Kjeldsund var eg mykje meir lysten på. Mindre eksponer, og så vert det totalt ein meir variert tur. Som sagt så gjort - eg ringde heim og tinga på henting før eg fortsette mot Kjeldsund.

...og regnet berre fortsette...

Frå hav til fjordlandskap.

Inn mot Dragsundet.

Dragsundbrua

Kjeldsund

Eg byrjar å få god kontroll over dette området frå kajakk no, og det er litt kjekt. Kanskje ikkje verdas mest spennande padleområde, men på den andre sida er vi rimelig godt bortskjemde her på mine trakter så eg kan vel ikkje klage. Det vart jo i grunn ein fin tur, trass i regnværet! Men om det er mogeleg å telte på Skreddarholmen gjenstår enno å sjå.

Fine dagar i Nordvest

Dag 1 - på leit etter teltplass

Lene og eg er på padlesafari på Nordøyane - altså øyene som ligg nord for Vigra og Ålesund. Planen er å utforske den nordligaste delen, nemleg området nord for Finnøya. Men planar er ein ting, kva som er mogeleg er noko anna. Det bles rett og slett for mykje. Kva gjer vi då? Vi kan alltids gå oss ein tur og så reise heim att, evt. satse på betre padleforhold neste dag. I såfall må vi finne ein dugandes teltplass for kvelden - ikkje alt for langt frå bilveg og i le for nordavinden.

Det er lettare sagt enn gjort. Det er ingen ting å finn på korkje Lepsøya eller Haramsøya. Anten er der hus, hytter eller så er det naturvernområde. Kva gjer vi no? Reiser heim? Tek inn på ei rorbu? Og kor er det i såfall best å telte med tanke på padling dagen etter? Vi treng mat før vi er beslutningsdyktige og returnerer til Lepsøya der vi sette att eine bilen.

Lunsj i det fri mens vi funderer på kva vi skal gjere

Etter litt mat og blodsukker på veg opp, konkluderer vi med at resten av dagen får nyttast til fots. Det bles godt, men været er likevel for fint til å ikkje nytast. Ute på Haramsneset har eg sett bilete av ei kul grotte attmed sjøen, og ettersom vi er i nærleiken dreg vi dit. Nøyaktig kor denne grotta er veit vi ikkje, så vi køyrer til endes av vegen og går langs fjøra og leitar. Under vegs finn vi mykje artige steinformasjonar.

Jettegryte på jettegryte

Det er sterke krefter i sving som formar fjell på dette viset

Ser du trollkjerringa?

Det vert litt klyving langsmed berga, og vi er litt spente på om vi finn fram. Men jaggu - til slutt finn vi ei ørlita sprekk i fjellet der det må være. Det er omtrent maks flo og uråd å få seg ein kikk utan å verte blaut. Men framsynte som vi var tok vi på oss sko og tøy som toler å bli vått. Eg vassar ut til knes, men når bårene slår inn i grotta rekk vatnet plutseleg opp til stussen, og eg er ikkje halvegs inne ein gong. Vi gir oss på det og ruslar ut til lykta ytterst ute på neset og returnerer heller eit par timar seinare når sjøen har trekt seg litt meir attende. Neste gong får vi time det litt bedre, men det var absolutt verdt eit besøk. Sagnet fortel at denne grotta var kyrkja has Bård i Neset - ein rørsleg og sterk kar. Du kan lese meir om Bård i Neset her her og forteljinga som ligg bak dei kule steinformasjonane vi såg.

Kyrkja has Bård i Neset på flo sjø.

Her har sjøen falle litt, men ikkje maks fjøre enno

Kvelden nærmar seg så det er på tide å finne ein høveleg teltplass til natta. Vi leitar vidare på Skuløya/Flemsøya (ingen grunn til å verte einige om eit navn....!) og Fjørtofta før vi gir oss i Mykjebusthavna på Harøya. Vi har sett ein og anna plass der det kaaanskje går å sette opp eit telt, men ingen ting som peikar seg ut. Til slutt finn vi oss ein høveleg plass i ei båthamn i le for nordavinden og kan ta kvelden.

Dagens teltplass med utsikt til morgondagens padlemål

Lene i solnedgang

Dag 2 - Uksnøyholmane

Vinden gir seg ila natta, og eg vaknar til blikkstille hav og sol! Yr er på vårt lag, så det teiknar til å bli ein fin padledag. Og det vert det! Etter ein lang frukost og kaffi på perkulator, gjer vi oss klare til dagens turmål, nemleg til Uksnøya oh holmane ikring.

Kaffi er best på perkulator! 

Uksnøya er den einaste av øyene her ute som har vore busett, men det er eit vell av øyer og skjer her ute som til saman dannar ein skjerma lagune. Her er mykje å padle mellom, men det er grunt og kor det er mogeleg å padle varierer med flo og fjære. Vi startar med straumpadling (artig) på veg ut til Måværet, siktar oss vidare inn på Høgværholmen, snirklar litt rundt omkring før vi finn ein fin plass å gå i land. Her er aldeles nydeleg. Det er grunt over alt på innsida og liknar til forveksling på bilder frå Helgelandskysten. Vi et, badar og kosar oss og nyt det som er av sommarkjensle.

Her kan vi såvidt skimte husa uteb på Uksnøya i bakgrunnen. 

Lekkert smekkert! Øyhopping Sunnmøre-style

Ut å smake på storhavet

Kven treng å dra til Helgelandskysten når vi har det i eige fylke?

Ukjent bergart, men dei raude flekkane er granat.

Endeleg litt sommar og nakenbading.

Medan vi har kost oss på land har det flødd sopass mykje at det no er mogeleg å padle rundt sjølve Uksnøya. Her har truleg budd folk heilt frå middelalderen. Opphaveleg var det eit bruk her, seinare vart det del i to. Dei hadde både melkekyr, sauer og hest, dyrka korn, dreiv med fiska. Sal av hummer og smør gav inntekt og losverksemd var ei god attåtnæring. Dei var relativt godt stilt dei som budde her! I dag er det villsauer her ute, og husa på øya vert framleis teken godt vare på.

Knutgarden. Huset er i mur og eit sokalla Smith-hus

Det går akkurat å runde Uksnøya på nordsida i kajakk på flo sjø

Rasmusgarden - her driv dei med villsau.

Med floa vert det mogeleg å padle enno fleire stader

Etter å ha sosa rundt på innsida, tek vi utover til Marøy som siste post på turen. Og på vegen kjem vi over ein sel som plaskar og leikar. Han held på ei lang stund før vi vert oppdaga og forsvinn. Ikkje akkurat lett å få dokumentert, men eg gjer no eit forsøk.

Det ER faktisk sel som plaskar!

Siste stopp før vi padlar attende - Marøy tv, Harøya th

Attende til start!

Trass i endring av planar trur eg vi må seie oss fornøgde med turen. 16 km totalt vart det og vi var heldige med været. Eg fekk padla i eit område eg er aldeles ukjend i sjøl om det berre er eit steinkast heime frå. Og her er framleis mykje å utforske. Som sagt ikkje heilt lett å finne teltplass med bil som utgangspunkt, men tenkjer at det vert lettare med kajakk. Berre det ikkje bles for mykje då, altså!

Vuludalen

Telefon frå Therese: Eg og Erik stikke til fjells i neste veke, blir du med? Hm. Eg drar på det. Eg må male litt på huset, eg har vondtar både litt her og der, kondisen er ikkje det den burde være for ein slik tur etc etc. Men Therese lokkar med 3-4 km lettgått terreng innover Tundradalen så eg lar det stå til.

Det vart ikkje Tundradalen. På veg over Strynefjellet får eg telefon fra Therese om beitedyr der. Det går ikkje pga bikkjene, så planen vert endra til Vuludalen. Som ikkje er like flat og lettgått. Men det får heller gå som det går - opp kjem eg berre ein tek tida til hjelp.

Snart klar!

3 timar, 350 høgdemeter og 4,5 km seinare finn vi ein fin teltplass. Tungt oppover med stor sekk, men kroppen er i overraskande fin form - det er med andre ord von i hangande snøre! Men neste dag er det fiskesnøre som gjelds, så eg går for tidleg kveld og ei god natts søvn.

Opp gjennom bjørkeskogen! Lupi og Therese.

Lita pause ovom bjørkeskogen før vi tek innover fjellet.

Første gløtt inn i Vuludalen!

Therese og Erik. Utsikt heimover med Skridulaupen i bakgrunnen. 

Klar for kvelden!

Passe sliten i kroppen skulle det bli godt med ei god natts søvn. Men akk den som hadde vore så heldig! I løpet av natta delaminerte liggeunderlaget mitt, så i tillegg til aldri så lite nedoverbakke i teltet, måtte eg prøve å balansere på toppen av ei lang, tjukk pølse. Og når eg først er inne på uhell - ei ulukke kjem sjeldan åleine. Først plumpa eg uti fiskevatnet til låret med eine foten og vart kliss blaut på både sko og klede, for så å oppdage at (den dyraste) turjakka mi var begynt å gå opp i liminga....

Det vart litt lite søvn etter at liggeunderlaget delaminerte...

Om det heller ikkje vart så mykje fisk på oss, var det kjekt å prøve seg med flogestang att. Dette er ei av dei aktivitetane eg lenge har hatt lyst til å bli flinkare i, men som av ulike grunner har vorte sett på vent. Og ettersom det skortar på vegetasjon her oppe, fann eg ut at no var det på tide å prioritere floge framfor sluk. Eg kan ikkje skryte på meg korkje lang erfaring eller god teknikk, men kjekt var det å oppdage at eg ikkje hadde gløymt teknikken heilt! Ikkje hekta eg meg fast i meg sjølv og ikkje lagde eg vase! 

Erik hadde langt betre teknikk enn meg, og fekk til og med fisk! 

Kjempeflott fiskevatn!

Therese med ein liten pinne. Ikkje heilt fornøgd.

Det er aldeles nydeleg innover Vuludalen som er ein del av Reinheimen Nasjonalpark. Om ein har to bilar er ein fin rundtur være å gå innover dalen og ta over mot Grotli nord for Krosshø, eller ein kan gå over mot Torddalen og ned til Billingen. Fine alternativ for oss som synes det er greit å halde seg unna hovudtrakka i fjellehiemen. Så etter å ha prøvd fiskelukka ei stund, tok vi oss ein tur vidare innover for å sjå oss litt om.

Heimste delen av Vuluvatnet

Vuludalen er rett og slett vakker!

Erik, Lupi og Birk. Foto: Therese

Vi gjekk ikkje så langt, men langt nok til at dette området gav meirsmak. Etterpå vart det litt meir fisking før litt leirliv og kvelden. Neste dag var det eigentleg berre å pakke sakene sine og returnere, men vi fekk lufta stengene ein siste gong først. Ned att gjekk greit det og - knebøy beordra av fysioterapeuten er bra for så mangt, og kanskje kjem det kommande skisesong til gode og.

På slike turar der målet eigentleg berre er å få seg ein fin tur er det ikkje det å oppleve så mykje som er greia, men at heller det å berre være er ei fin oppleving i seg sjølv. Gå så langt som ein gidd, fiske så lenge det er artig, ete når ein er svolten og legge seg når ein er trøyt. Ikkje måtte nokke som helst. Og det er ganske digg! Så tusen takk for turen, og for at de klarte å lokke meg med til fjells!

 

Foto: Therese

Overnattingstur til Borgarøya

 Ettersom rekognoseringsturer ut til gjekk fint, konkluderte eg med at det skulle gå greit å ha ansvaret for overnattingstur med klubben ut til Borgarøya. Fine meldingar, ikkje veldig langt - eg skulle nok klare å handtere det sjøl med ei vond skulder. Men for å være på den sikre sida allierte eg meg med Sigrid som likevel skulle være med.

I strålande vær la vi avgarde frå Jensholmen - Sigrid, Anja og eg. Litt få påmelde, men men. Kjekt likevel. Eigentleg er første del av strekket litt monotont, men det kompenserte vi fint for med bli kjent prat. Først når vi var komme fram til lykta på Dimnaneset vart det meir å sjå på. Det er alltid kjekkare å padle langs land.

Målet for turen var altså den gamle handelsstanden på Borgarøya. Etter avtale med Ulstein Kommune som eig det, var det fritt fram å telte på bakken bak hovudhuset. Turen er ikkje veldig lang, så når vi nærma oss fann vi ut at vi skulle ta runden rundt på utsida av Hatløya først. Ein fin kveld på stille hav må nytast! Og det gjorde vi. Heile vegen!

Det er berre lekkert å være utpå når det er slik.

Utsikt i retning Flø.

Håkonsholmen. 

Anja kosar seg i kveldssola!

Vel framme rigga vi oss til med telt og gjorde alt klart til natta, før vi sette i gong med matlaging. Sigrid stod for hovudretten og hadde førebudd seg godt heime så det var berre å varme opp. Eg hadde sett meg ut nokke rabarbra her ute helga før og ville lage til rabarbragraut. Både middag og dessert smakte aldeles fortreffeleg!

Kokkelering på gong. For ordens skuld: det er potetmjøl i posen til rabarbragratuten....

Herleg middag i solnedgang. Sigrid og Anja nyt!.

Hovedhuset på Borgarøya. Frå 16-hundre talet ein gong.

Neste morgon vakna eg tidleg til sol og fint vær. Dei to andre sov, så eg kokte meg litt kaffi og koste meg med stillheita, heilt til dei andre vakna. Etter frukost pakka vi ned leiren før vi gjekk på sight seeing inne i huset. Det er alltid like artig å snoke litt i slike gamle hus.

Doggfrisk morgonstund

Bestestova?

Med finevær kjem ofte havskodda, så vi fann ut at det var best å komme oss på sjøen før den tok oss att. På heimvegen tok vi turen om Stokksund. Der er det alltid idyllisk å padle. Og med både medstrøms og litt vind i ryggen gjekk transportetappen frå Dimnaneset til Stokksundet ganske greit. 

Takk for oss for denne gang!

Ein har det ikkje meir moro enn det ein lagar sjølv.

Lampa på Dimnaneset. Herøy bru i det fjerne.

Sigrid testar rulla. Den satt.

Litt sulling gjennom Stokksundet på speilblank sjø gjorde seg som avslutning på ein herleg tur! Og i det vi passerte under vegen kom skodda. Bra timing får ein vel seie.

På veg inn i Stokksundet.

Snirklepladling heilt på slutten.

Tilbake til mål!

Alt i alt trur eg det vart ein velluka tur. Vi var heldige med både vær og vind. Og når Anja fekk meirsmak fpr eg seie meg fornøgd. Kan hende vert det fleire overnattingsturar i Klubbregi, det hadde vore artig!