Mosvarden (550 moh)

Snøen har det med å la vente på seg her på Ytre Sunnmøre, men når den først kjem er det ikkje måte på. Og ettersom den heller ikkje har det med å ligge så lenge, er det berre å nytte høvet og bruke den til noko fornuftig mens ein kan. Nedoverski er det som freistar mest, men med knekt halebein friskt i minnet er det nok best å gå for noko som er mindre brutalt for stussen. Viddene ovom Ulsteivik ligg fine og kvite, og både Lene og eg har yst å utforske terrenget her.

Vi var innstilt på å vasse til knes i djupsnøen, og gå så langt vi hadde krefter til. Med lågt ambisjonsnivå og med turen-er-målet-innstilling legg vi av garde ikkje alt for tidleg. Og vi er heldige: nokon allereide har trakka spor! Dels er det køyrt opp løyper, og dels har nokon labba vidare innover. Heilt opp til Mosvarden faktisk. Og den ser jo ikkje alt for langt unna ut heller....Vi stoppar før dei siste bakkane for påfyll av energi og litt ekstra klede. Målet er framleis sjølve turen, så det er ikkje om å gjere å komme seg til topps. Men vi ser det an.

Ein skulle tru vi var på mini-Hardangervidda. Kvite vidder og slake toppar. Det er ikkje akkurat dette er forbinder med Søre Sunnmøre. Sola bryt litt igjennom og det er nesten påskestemning. Kortreist lukke! Vi traskar roleg oppover, og sakte, men sikkert nærmar vi oss toppen. Rett nok byrjar eg å kjenne det i beina, men no er det for dumt å snu. Eg hentar fram det eg har av viljestyrke, og til slutt er vi oppe ved varden. Om ikkje utsikta er i øverste sjiktet, er den absolutt verdt det og vel fortent!

Nedover tok eg ikkje bilete. Eg hadde nok med sjølve nedkøyringa. Pudderføre med gjennomslag er ikkje alltid like lett. Fordelen er sjølvsagt at ein fell mjukt. Ulempen - at det ikkje er så lett å komme seg på beina att. Trøysta er at ingen andre ser ut til å meistre føret fullkomment heller. Vi kjem oss ned til middels stilkarakter, vel fornøgde og møre i beina. Ein fantastisk flott tur eg sikkert kjem til å gjenta om det er nok snø! Takk for turen Lene!

Fin start med oppkøyrde løyper!

Ferdig med dei første bakkane. Kiberget th. Kanskje eg må opp dit eing gong og...

Fint å sjå seg tilbake og nyte utsikta litt.

Kvite vidder og berre lekkert!

Lokalt landemerke mellom Hareid og Ulsteinvik sett frå "baksida". Eg synes dei liknar ein caravane med kamelar i ørkenen. Andre kallar dei for indianarar.

På veg opp mot Mosvarden. Slak og fin stigning.

No smakar det fuggel - nesten oppe!!

Oppe med varden. Utsikt mot Leinøya, Remøya og Runde.

Årets første!

Eg hadde store planar for mykje turar denne jula, men vêret har ikkje vore heilt samarbeidsvillig. Men i dag - på årets første dag - slo det til! Først ein liten dukkert i sjøen med badedamene med venner. Ikkje like mange som i fjor, men ein heil gjeng vart det no likevel.

Forfriskande kaldt! -3 grader på land....

Etterpå tok eg meg ein tur i kajakken. Start frå Osnessanden.

Kryssing over mot Borgarøya.

Det er alltid fint med ein gløtt ut mot storhavet!

Den gamle handelsstaden på Borgarøya.

Dei siste solstrålene på årets første dag!

Eg pasdlar ut sundet mellom Borgarøya og Hatløya slik eg brukar. Planen er å padle yttersida av Hatløya tilbake. Men det er litt for store dønningar og tung sjø til at eg våger meg på det åleine. Det er grunt på yttersida, og er dønningene store bryt dei fleire stader her. Ikkje at det er så himla krevjande, men eg er åleine, det er vinter og sola har takka for seg. Så eg snur.

Hit, men ikkje lenger. Og umogeleg å fange bølger på bilete som vanleg....

Det er heilt greit å snirkle i litt meir skjerma farvatn óg...

Nymåne

Eg siktar meg inn på Håkonsholmen. Roppehornet badar framleis i sol.

Håkonsholmen. Alltid like idyllisk.

Litt meir snirkling.

Yttersida av Håkonsholmen. Det er berre lekkert!

Snart heime!

Ein fin tur på årets første dag. Det vart ikkje noko rulling på meg - det får være grenser. I dag var målet å kkmme seg ut, ig det gjorde eg!

Dykking i Eiksund

Det er lenge sidan eg har vore ute og fridykka no - faktisk over eit år. Ikkje veit eg kor det er kjekt å dykke, og det tryggaste er jo å dykke i lag med nokon andre. Eg fulgt fridykkeklubben ute i Herøy litt frå sidelinja siste året i håp om å få meg nokre turar i lag med andre. Og ettersom mannfolka er i fleirtal og eg har begrensa erfaring, sit det litt inne å invitere meg sjølv med. Dessutan vert eg lett sjøsjuk også under vatn - noko som begrenser kor eg kan dykke - og det er litt kjipt å kjenne seg som festbrems allereide i frå start.

Men her ein dag vart det eit passeleg høve til å bli med. Eg hadde planar om å ta meg ein tur åleine - meldingane for vær og før var kanon - men så hadde Marko i klubben lyst på ein tur og lurte på om nokon ville bli med. Marko kjenner eg litt frå før - og då kjennes det ikkje like skummelt - så eg meldt mi interesse.

Med tanke på sjøsjuka foreslo Marko at vi kunne sjekke ut Eiksund. Under brua er det godt med liv og mykje fint å sjå på. På maks flo har vi ca ein time på oss med roleg sjø og lite straum. Ypperleg for ein nybegynnar. Og som sagt så gjort - i strålande solskinn og såvidt over null grader glei vi uti vatnet sånn ca kl.12.30.

Mykje fint som veks på brukaret.

Her er eg på veg nedover! Foto: Marko

Sikta er fantastisk - ein stad mellom 10-15 meter - og det er jo litt kult. Det går overraskande greit å dykke denne gongen sjølv om det er lenge sidan, men eg slit med å utlikne og det gjer vondt i øyrene allereide på 2-3 meters djup. Dykkekondisen er heller ikkje allverden, så det vert mest kjapt ned og kjapt opp att. Kamera overlet eg for det neste til Marko (som uansett har fotografering som hobby) - eg har nok med meg sjølv. Om eg synes det er utfordrande å ta bilde frå kajakk er det hakket meir krevjande å fotografere under vatn...

Bilete frå oven. Marko på 5-6 m djup eller noko slikt.

Etterkvart klarer eg å nyte litt meir eg og. Foto: Marko

Det er haust også under vatn. Opplagt når ein tenkjer over det, men det har eg altså ikkje gjort før. Tang og tare veks i løpet av vinteren, blomstrar i løpet av vår og sommar og forvitrar att på hausten. Og no er det definitivt haust under vassoverflata. Litt grått og grumsete langs botnen faktisk, men vi finn fine ting å sjå på likevel. Td perlesnormanet. Dei er sjeldne, men det har vore ei oppblomstring i Noreg no i haust. Havforskningsinstituttet vil gjerne ha beskjed om slike observasjonar, så ser du nokon så meld i frå! Vi såg 4 ulike (minst), den eine over 3 meter, men dei kan altså bli opp til 30 meter lange!

Perlesnormanet. Liknar litt på tjukt ullgarn spør du meg. Og veldig kule!

Etter ein times tid byrjar vi å bli kalde, og eg kjenner sjøen er i ferd med å røre på seg att. På tide å gi seg. Utruleg kjekt å dykke att, og veldig kjekt å ha selskap.

Har lagt ved nokre filmsnuttar som Marko tok undervegs for den som vil sjå!

Takk for turen!

Eika rundt

For et par uker siden inviterte Herøy Kajakklubb til tur rundt Eika. Jeg har padlet på begge sider av Eika, men aldri helt rundt, så framfor solotur på standardruta mi, konkluderte jeg med at tur rundt Eika frista mer.

4 stk fremmøtte i Eiksund kl 09.30, turleder Johannes og nestturleder Joakim inkludert. Tenker Anita og jeg var i trygge hender...Tilløp til sol og greier så dette lover bra!

Stemningsfullt ved Eiksund.

Bonzaitre under Eiksundbrua. Joakim tv, Anita th.

Turen rundt Eika og med innlagt stopp på Yksnøya, er på omlag 10 km. Passe tur tidlig en søndag formiddag. Lite vind og greie temperaturer. Kjekt å være på klubbtur igjen! Litt spent på hvordan forholdene er på østsida av Eika, der kan det være ganske skvalpete og det har jeg jo ikke testet med nykajakken ennå.

Perfekt fargematch! Og helt tilfeldig. Men finn en feil!

(Rett svar: En Skim Dex nr. 2 fra venstre. Resten er NDK)

Snirklepadling mot sørenden av Eika.

Fra sørenden av Eika krysser vi over mot Yksnøya. Tilløp til sol og finevær er blit byttet ut med regn. Lite vind foreløpig, men det skal friskne bitte litt til utover dagen. Litt kjedelig transportstrekk, men jeg nytter høvet til å teste farta på Pilgrimmen. Helt innafor til min bruk, og antakelig er det noe å gå på når det kommer til teknikk vil jeg tro...

Over mot Yksnøya. Slutt på oppholdsvær og fram med sydvesten.

På Yksnøya tar vi en lang og fin beinstrekk. Her er det vel om lag 10 år siden jeg var sist. Her har studiet for friluftsliv ved Høgskulen i Volda basen sin. Et populært studietilbud også i nasjonal sammenheng der studentene lærer bl.a om norsk kystkultur, tradisjonelle båter, fangst og fiske, i tillegg til friluftsliv. Vi ankommer med litt mer moderne farkoster denne gangen.

Pause på Yksnøya. Fra venstre: Johannes, Anita, Joakim. Grått og vått, men like blide!

To blåe.

Tida flyr og det er på tide å snu nesa hjemmover igjen. Det er fremdeles stilt på sjøen når vi legger utpå. Men det går fort over. Når vi er ferdige med kryssingen over til Eika igjen, har det frisknet litt til. Eika ligger egentlig midt ute i et fjordkryss. Her møtes Vartaldsfjorden, Rovdefjorde og Voldsfjorden. Slikt bruker å bli interessant. Men Pilgrimmen liker seg godt! I allefall når jeg har euroåre.

På tide å dra heimatt. Liadalsnipa rett forut.

Padling langs land på østsida av Eika. Bratt og skvalpete.

Vartdaldfjorden så langt øyet kan se.

Da er vi rundt og tilbake til utgangspunktet.

Det blir bølger og skvulp fra flere kanter skiste del av turen. Litt medsjøpadling helt på slutten og det er jo alltid gøy! Kjekk tur i flott selskap!

Kjeldsund

Etter all nedbøren som har vært i år blir jeg like overrasket hver dag jeg våkner opp til opplett og sol. Hodet er ikke helt i form, så planer om arbeid på huset blir lagt til sides for en slækkere dag med spontant innlagt padletur. Som jeg i utgangspunktet hadde tenkt å ta alene. Men eldstemann insisterte på å bli med, og sånt kan man ikke avslå! Turmål blei endret fra fjordkryssing til Kjeldsund. Der er det stort sett skjermet og rolig uansett vær. Tenkte jeg..... 

Forbi den gamle sildoljefabrikken på Hestholmen

Haddal rett forut. Motvinden begynner å ta seg opp...

Det kommer og går noen kraftige vindrosser i Kjeldsundet, men foreløpig er det helt overkommelig. Men i det vi runder Hestholmen på nordsiden får vi `an midt i fleisen. Første biten går greit for vi ligger på innsiden av Fiskeberga. Det er bare litt tungt for Åse som ikke er så veldig dreven. Men forbi Fiskeberga har vi ikke lenger ly for vind og bølger som har bygd seg opp. Det er bratte berg her og sjøen blir krapp og skvalpete og kommer sidelengs. Ikke det letteste i to relativt smale kajakker.....Det blei ingen bilder fra dette strekket for å si det slik...Åse kaver en del, men det går greit og etter 10 minutters kamp mot naturkreftene kan vi smette inn i Grunnesundet. Her er det stilt og mor kan puste lettet ut.

Snirkling på rolig sjø. Kjekt!

Det er bærre lækkert, ja!

Blåne bak blåne mot Leikong.

Vi suller rundt ei lang stund her inne. Deilig, skarp og klar høstluft. Det er nydelig høst både over og under vannet, med blader som har lagt seg fint også på sjøbunnen. Magisk! Til slutt begynner det å bli såpass kaldt for meg at det er best å gi seg. En nydelig tur, i nydelig selskap!

❤️

Tidleg på`an til Gullura

Det er mykje og vått vær for tida, og dei få solstrålene som har vore må ein nytte så godt ein kan. Så når sola skal skine nokre timar tidlehg ein laurdag morgon er det berre å hute seg ut! Og Mona Iren er med!

Vi går for ein kort, men fin tur frå klubbnaustet og til Gullura. Ikkje veit eg kva namnet kjem frå, for det er korkje gull eller ur der, men det kling i allefall godt! Uansett er det ein fin tur dit i skjerma farvatn og godt eigna for den som ikkje har so lang fartstid i kajakk enno.

Fint og stilt frå klubbnaustet!

Det er stilt og fint på sjøen i dag. Idet vi passerer første brua er det bra mykje straum, men Mona klarer seg godt! Når vi er forbi straumen er det tid for litt teknikk. Korleis få kajakken til å gå rett fram til dømes. Eller svinge der ein vil. Det er faktisk ikkje så enkelt når ein er blodfersk (men lett å gløyme når ein har knekt koden og padla nokre år). Men vi tek det med ro. Åra har mykje å seie for kor lett (eller tung) padlinga kjennes, så det vart ei aldri så lita aha-oppleving når vi bytta åre ei stund. Tung plaståre er ikkje det enklaste....

Teknikken vart klart betre med betre åre!

Gullura! Okai då - så er det ei slags ur i flomålet.

Ikkje nokke gull, men sol. Fint det og.

Heimvegen gjekk mykje raskare enn andre vegen. Kroppen har knekt nokre kodar medan vi pausa, og betre åre hjelp heilt klart. Nokre turar til så er vi der tenkjer eg!

Bondestokksundet.

Siste etappe bort til båthamna.

Ein fin,liten tur vart det i det vesle værvinduet som var. Og etterpå kom sjølvsagt regnet.....Takkar og bukkar for turen Mona! Det vert nok fleire...