Åretesting og tur rundt Eika

Med meir padleerfaring kjem erkjennelsen av at utstyret har betydning. Eg har lenge krangla med Shuna-åra mi, og har hatt ein gryade mistanke om at misnøyen skuldast at ho er for lang for meg. Difor tok eg turen ut til Herøy for ørtande gong denne padlesesongen for å prøve ut Mildrid si åre som er 5 cm kortare enn mi, og dessutan har bent shaft (BS). 

Mildrid hadde tromma saman til klubbtur rundt Eika via Yksnøya. Å padle rundt Eika var ei rett moro oppleving. Ikkje fordi det er så gysla meir imponerande natur der enn ellers på Sunnmøre, men fordi det her møtes fire ulike fjordar - Vartdalsfjorde, Ørstafjorden, Voldsfjorden og Rovdefjorde. Dette gjer at straumforhalda kjennes noko underleg i ein kajakk. På overflata såg det stille og tilforlateleg ut, men kajakken dansa hit og dit! Ganske moro eigentleg, men eg kan tenkje meg at når det bles og sjøen i tillegg er grov, kan det nok verte utfordrande så det held. 

Rundt Eika fekk eg rikeleg høve til å teste ut åra til Mildrid, der vi snirkla oss attmed land. No trudde eg ikkje eigentleg at skarve 5 cm skulle ha veldig stor betydning, men der tok eg skammeleg feil. For det første vart det mykje lettare med styre- og hengetak - eg "snubla" ikkje i åra på same måten som med mi eiga. Det andre eg noterte meg var kor mykje stillare ho gjekk i sjøen, og kor mykje mindre motstand ho gav. Med mi eiga åra dreg eg med mykje luft, og ei lengre åre vil ved høg åreføring (som Shunaen er berekna for) nok og stikke djupare i sjøen, og dermed vert det tyngre (trur no eg då..). Og dermed vart også belastninga på skuldrene mindre. Hadde eg ikkje visst betre ville eg ikkje trudd det var same type åre. Altså er det ikkje berre storleiken på sjølve årebladet som er av betydning, men og lengda. Rulla derimot fekk eg ikkje til denne gongen, Bent Shaft eller ei. Det er for lenge sidan eg forsøkte sist (og då fekk eg det til!) så då er det dette berømmelege steget bakover igjen- likar IKKJE.

Bålkos i fjøra med ein udsedvanleg triveleg gjeng kompenserte for rullenederlaget og det var heller ikkje feil at fullmånen helste oss god kveld når vi kom attende til bilane. Takk for ein triveleg tur - vi sjåast!

Klosterliv og padling i Selje

Uvant som eg er med teltliv, var det med ei viss penning eg takka ja til å bli med Lene, Trude og Nina på padletur til Selje. Ute ved havgapet du veit, i nærleiken av Stadt der det aldri er vindstille og båtar gjeng ned støtt. Men sidan vermeldingane var gode, turkammeratane kjekke og til å stole på, lot eg det stå til.

Første etappe gjekk frå Selje sentrum ut til SELJA, der den vakre og fromme Sunniva frå Irland dreiv i land ein gong mot slutten av 900-talet. Ho var ikkje nett hugen på å gifte seg med ein heller vill Vikingkonge, og flykta med følget sitt frå Irland i båt utan segl og ror og satte sin lit til Vårherre. Dei havna til slutt på øya Selja og gøymde seg der for dei lokale heidningane i holer i fjellet. Og for å gjere ei lang historie kort var dette etter ein del tilfeldige omstendigheiter altså byrjinga på kristninga av Noreg. So gale kan det altså gå når det kjem ein Ire drivande i ein båt utan ror og segl....

Kyrkja og klosterruinane står der i dag som eit ekko frå fortida. Eg vil ikkje kalle staden vakker, eller det vil seie, den er vakker på ein spesiell måte, dyster og full av mystikk og dramatikk, særleg når ein veit litt om historia bak. Det er bratt, skrint og unnasolt - ikkje lett å forestill seg korleis folk kunne livberge seg der ute som vinden alltid bles.

I allefall nesten alltid. Etter klostervandring og besøk oppe i Mikaelskyrkja/Salen, for ferda vidare ut i til Silda, vidare bort til Ulvesundfyr, forbi Osmundvågen og til slutt ny telting på Venøya. Litt bølger og noko vind, men absolutt ikkje så fryktinngytande som området er kjent for. Haudet derimot ville ikkje heilt spele på lag, så eg måtte tidelg til køys med dundrande haudeverk UTAN ein gong å få smakt på ankerdrammen.

Neste dag var returen forbi Barmen tilbake til Selja på eit BLIKKSTILLE hav! Nesten ikkje til å tru. Ein flott tur (minus haudeverk då) med fantastiske vérforhald. Då gjer det ikkje så mykje om ein kolvar attmed brygga i forsøk på ilandstiging, medan alle som befinn seg i Selje sentrum står og ser på..........

 

Kystkultursamling i Herøy

Det er berre å inrømme det. All trening på cowboyredning, rulle, tauing samt fiksing av kajakk etc den siste tida har hatt eit mål: aktivitetsleiarkurs på Kystkultursamlinga til Herøy KajakkKlubb (HKK) no i helga. Godt hjulpen av nokre luringar på sidelinja (utan å nemne namn...)  har Lene og eg har gira kvarandre opp - skal,skal ikkje? Kva krevs? Er det vanskjeleg? Kjem eg til å stå? Vi har vore ute og kava i vatnet åleine, og ute med meir kompetente folk, med og utan bølger. Lærekurva har vore bratt og innsatsen upåklageleg. Eg har vore ut og inn av "tenkeboksen" 15 gonger om dagen. Men forespurnaden om eg ikkje kunne tenke meg å bli med på aktivitetsleiarkurs kom litt brått på, og tida til å øve har vore litt knapp - i allefall for meg. Litt for mykje som må drillast på litt for kort tid, og eg vert altfor fort sjøsjuk til å halde på å kave i vatnet med ei cowboyredning for lenge. Så etter å ha lurt Lene til å melde seg på, valgte eg å trekke meg i siste liten.......Snakk om "god" padlekompis........Men Lene ho greide det likevel så det er berre å bøye seg i støvet og gratulere som Aktivitesleiar! Så får eg sjå korleis det går i året som kjem....

Like greitt å kunne rette heile fokus på eldstejenta som deltok på Grunnkurs Ung. Mykje å lære, og ekstra utfordrande var det med vinden. Men det såg ikkje ut til å sette ein dempar på humøret! Setting av krabbeteiner og trekking av dei neste dag- ikkje ei krabbe let seg lure. Det vil seie - gjengen frå Teknnikkurs Ung fekk ei og det er alt for lite til ein heil bøling. Ein litt skuffa gjeng måtte nøye seg med pølser til lunsj nok ein dag. Om det var kjekt? Gjett om! Om ho ynskjer seg ein kajakk? Tja. Då måtte det i såfall være ein Avocet! Dei legg seg lett til dyre vaner, dei unge, håpefulle....

Sjølv fekk eg nokre timar på sjøen med terping på teknikk: hengetak, bautak, kanting (heilt rundt faktisk... :))  og til slutt ei økt med rulletrening. Og tenk - eg fekk det endeleg til! Med vest og utan maske, i passe sommarkaldt vatn frå Atlanterhavet. Ikkje perfekt, men der er det mengdetrening som må til. Takk til Christian for ein god porsjon tolmod ute i vatnet i ein ikkje heilt tett tørrdrakt.....

Så då er det berre ut i vatnet og øve på alt som kan gå galt! Når vinden løyer...