Giske rundt endå ein gong

Det er haust, eg er småfrossen og foten er framleis relativt nyoperert (3 veker i dag). Ny tur og ny målsetting: å ta septemberrulla. Kroppen strittar i mot, haudet strittar i mot, foten strittar i mot, temperaturen er på nedadgåande. Einaste grunn til å forsøke er at noko må eg gjere før eg gløymer det heilt.

Oppvarmingspadling først. I motvind. Lenge sidan det og så eg har berre godt av det. Varm og god i trøya til vi når stranda på yttersida og rulling verkar ikkje så uoverkommeleg lenger. Ei vellykka og ei "så där". Ikkje værst etter ein heller laber rullesommar. Lene ser derimot ut til å ha god kontroll og skvett opp att som ein kork!

Sola er låg og det er på tide å plukke fram kamera. Alnes i solnedgang, kajakk i solnedgang, stein i solnedgang.....Giske er like vakker kvar gong sjøl om vi har sett det før. Vi måtte sjølsagt avslutte i båthamna med nokre ruller. Denne gongen med grønlandsåre og eit ikkje heilt vellykka resultat. Men, men- eg har no septemberrulla på plass lell. Vellykka tur rundt Giske endå ein gong mao.

 Lene har laga nokre fine filmsnuttar for dei som vil sjå!

Kneet er heilt klart betre enn sist.
Kjende ingen ting hverkan når eg padla eller når eg rulla,
men coboyredning er framleis ikkje heilt lett enno.
På land derimot går det ikkje like fort
eller smertefritt...

Rekovalesenspadling rundt Giske

For knappe to veker sidan opererte eg eine kneet for menisk, og no er heile skiten borte. Eg har neste slitt ut fjernkontrollen, strikka ferdig ein genser og er godt på veg med strikkeprosjekt nr. 2 og har snart komme til endes på internett. No er eg lei. Lei av å være inne, lei av ikkje kunne gå noko særleg langt, lei av å sitte på baken! 

Om Lene kunne tenkje seg å lufte meg ein aldri så liten tur? Klart det! Hurra! Sola skin og eg skal på padletur att! Etter litt virring  møtest vi i den eine småbåthamna på Giske. Kjapt på med klede (dvs så kjapt som det går med eit dårleg kne) og så er eg klar! Det kjennest heilt greitt når eg sitt i kajakken med føtene meir rett fram enn til vanleg. Ingen vondtar, ikkje kjennest kajakken ustø. Nesten som normalt!

Vi tar runden rundt Giske. Padlar, småpratar, tek bilder og kosepadlar. Eg finn meg til rette, både med foten og grønlandsåra. Kanting og teknikktrening får bli til ein annan gong. No berre nyt eg! Kjenner det litt i kneet mot slutten, men det er ikkje vondt. Heller sliten som etter ei treningsøkt.

Månen følger oss den siste biten tilbake til småbåthamna. Merbart kortare kveldar no, så ilandstiging klokka 20.00 er nett passe. Fornøgd med kneet, fornøgd med turen, fornøgd med selskapet. Og framfor alt fornøgd med at det går heilt fint å komme seg på tur med kajakk, sjøl for oss med eit vondt kne!

Takk for turen Lene!

Tips til "meniskpadling":
Sitt med kneet mest mogleg rett fram
Kort tur i roleg tempo
Unngå brå røynsler som belastar kneet sidelengs (rulling td)
Hald deg i kajakken-ikkje lett å entre med stivt kne
Ikkje padle for ofte i byrjinga
Ikkje padle åleine!

Dagen derpå: litt øm, kjenner eg har brukt kneet, men ikkje vondt.

♥

Grunnkurs UNG

Så overlevde jeg det og. Gøy var det og- overraskende gøy faktisk. Sjøl om været til tider var bedritent og jeg teltet fordiom. Veldig fornøyd med teltet mitt forresten. Og egen innsats som hospitant i lag med Odne på kurs hos Mildrid i forbindelse med Kystkultursamlinga til HKK på Herøy Gard.

Kjekt å se hvordan ungdomen starter forsiktig og ender opp som råskinn. Litt vanskelig å holde dem i båten til tider, og etpar greide nesten å stikke av også. Men etter kurset forrige helg var vi på en måte forberedt på at dette kunne skje, så vi oppdaget det i tide. Og ungdommen var stort sett bare smilende, blide og positive hele tiden. Tilogmed når tennene klapret og leppene nesten var blå etter alt for mye bading. Imponerende!

Litt dramatikk blei det óg da jeg fikk i oppdrag å passe på etpar briller og klarte å miste dem i forbindelse med en kammeratredning. Men Mildrid, som jo også har bedrevet dykking i sine yngre dager, ofret seg for saken og klarte å lokalisere dem neste dag. Puh!

Kvalgryte og foredrag med Vegard Brandal lørdagskvelden var ein høydare på treffet, men livet som hospitant på UNG-kurs er slitsomme greier og klokken halv tid tuslet jeg tilbake til teltleiren. Ikke videre sosialt akkurat.

Om jeg kunne tenke meg å gjøre det opp att? Å jada! Absolutt. Kjekt, men krevende. Og veldig lærerikt å være en del av instruktørgruppa. Men kanskje noen kunne være så snill å bestille litt bedre vær neste gang. Bare litt? Please!