Solotur rundt Giske

Det går mot slutten av juni og varmen har gjort sitt inntog på Sunnmøre. Litt i varmaste laget. Så eg avtaler med kristin om at ein padletur rundt Giske (kor ellers..) er på sin plass. Men tidleg om morgonen tikkar det inn melding frå Kristin om at nakken er ute av laget. OK. What to do? Ein gjeng har tenkt å padle same turen, men litt seinare utpå dagen, men då har eg andre planar. Eg ettersom eg ikkje har padla allverden siste åra, sit tanken på å gjere turen åleine langt inne. Men ettersom vêrmeldingane held seg og lysten på tur ikke avtek, let eg det stå til.

Det er FULLT både på parkeringsplass og på stranda der vi brukar å legge ut, i det eg passerer kl 11.00 på formiddagen. Småbåthamna neste. Her er det og ein del folk blitt, men stort sett av lokale, så her er framleis parkering å få. Point of no return - her er det berre å la det stå til.

Eg har vel aldri før vore så lettkledd i kajakken før. BH, shorts, padlesko, spruttrekk og vest. Eg gidd ikke ein gong å tenke på å pakke med meg tørrdrakta. Men eg tek med ei supertynn treningsjakke i fall det vert kald trekk utpå. Så mykje for HMS og å kle seg etter vanntemperaturen.....

Eg reknar i grunn med at det vert fullt utpå vatnet og etterkvart. Giske rundt i kajakk er ein flott tur for folk flest på slike dagar.  Men eg ser ikkje ein einaste kajakk på turen rundt. Eg har heile forbaska sjøen for meg sjølv. Men strendene derimot er fulle. Nesten heile vegen rundt. Og der inne ligg folk tett i tett og sveittar i solsteiken med ungehyl og spetakkel, medan eg har det akkurat passe svalt og fint (og stilt) eit stykke ut frå land. Dei skulle berre visst.... Det er så herleg at det knapt finst ord.

Det vart ny rekord rundt. Det skuldast nok mest at det ikkje var nokon å prate med og ikkje min framifrå padleteknikk. Men det var faktisk deilig og, å padle litt åleine. Og i det eg skal til å sjaue kajakken på taket att, kjem det jaggu meg kjentfolk som kan hjelpe til. Nei, det er ingen sak å padle åleine rundt Giske på slike dagar...

Rull og tull

Siste tur rundt Giske med innlagt rulle, gav mersmak. Økt med rull og tull vart avtalt med Lene og nokre andre - sjølsagt på ein strålande fredagskveld. Varmen har vore her nokre dagar no, og i overflata hadde vatnet god temperatur og akkurat passe til å kave litt i sjøen. Men det er ikke betre temperatur enn at ein enno er nøydd til å kle seg godt om ein skal være uti ei stund.

Eg startar forsiktig med grønlandsåre og forlenga grep. Det går greitt. Så vanleg grep - det går ikkje greitt. Påfølgande eigenredning går derimot greitt, også tømming av båt som eg synes er noko herk, og må øvst meir på. Så går eg over på euroåre - vanleg grep. Dette kvir eg meg for, for eg veit at eg har ein tendens til å skjere euroåra ned i sjøen når eg stressar. Og no stressar eg.....Men det går høveleg greit. Både ein og to gonger. Bytte av side - går ikkje greitt. Kroppen har stivna til ila dei siste åra - alder heiter det visst - og eg klarer ikkje heilt å finne ut av opp og ned og bak og fram. Greenlandaren må nok fram att!

Det vart kaving, leik og morro i nokre timar. Kjekt med med selskap, kjekt med nye folk. Og heilt greitt med god vanntemperatur og.

Ok linjer også på Playen

Lene såvidt synleg bak Nukaen

Mykje småfisk å sjå!

Sydenstemning!

Tidlig på`an rundt Giske

Når eg endeleg har komme i gang att med padlinga er det om å gjere å halde den varm. Og når yr.no attpåtil melder om fint vær laurdagen er det ikkje anna å gjere enn å lodde stemninga. Jaudå - Lene H. og Torunn Mari blir med. Sjølv om eg vil starte i gryotta. Giske rundt er det sjølvsagt målet - kanhende med innlagt rull og redning. Vi får sjå...

Giske rundt er og blir min favorittnærtur. Ein padlar i hav og fjord på same runde og lyset skifter alltid. Det er ganske grunt rundt den paddeflate øya, så havlandskapet endrar seg og ganske kraftig med flo og fjøre. Og i dag vart det ekstra langt å runde Kvalneset.

Vel inne i Øydegardshavna og 2/3 av turen unnagjort kunne det passe med litt rull og redning. Eg har knapt nok rulla Playen, og no nærmar det seg året for sist gong eg rulla. Vann i fjeset først og ein kjapp tanke om at "vil eg dette her då?" før eg lar det stå til. Yess! Det gjekk!! Såvidt. Neste rulle gjekk langt betre, og eg gir meg med flagget på topps. I mellomtida har  Lene og Torunn og komme godt i gang med å øve seg. Lene på rulla og Torunn Mari på eigenredning. Og ser man det - øvelse gjer meister!

Vel nøgde med oss sjølve alle mann, var det berre å nyte siste biten rundt. Når du glir over den kvite sandbotnen og azurblått hav, er berre det temperaturen som avslører at vi faktisk ER i Noreg. Uansett har vi no tørrdrakt på, så det spelar i grunn lita rolle.

På land att og klar for heimveg kjem det fram at Torunn Mari har bursdag. Hadde vi visst det skulle vi stilt med kake og kaffi, men vi får ha det til gode! Kjekk tur og herleg selskap - gler meg til fleire :)

Ikkje akkurat dypdykk

No er ikke akkurat Tovågen den mest spektakulære dykkeplasser eg veit om, men iom at eg ikkje veit om så mange er den betre enn ingen. Det har vore ein rel. kald vår så eg vart litt overraska over kor dårleg sikten var. Men no var turen i utgangspunktet berre meint som oppfrisking, så det var grunn ikkje så nøye. Litt var det no å sjå då. Og kjekt at eg klarte å dykk ned for å sjå på sjønellikane. Teknikken er framleis ikke spesielt god så her er det berre å øve.....

Værre var det at batteriluka på det nyinnkjøpte kamera til fleire tusenlappar opna seg i det eg steig ut av vatnet. Mykje vatn kan det ikkje ha komme inn for det fungerte etterpå. Ei stund.  Og etter ein rask skylling i ferskvatn, 2 døgn i ovn på varmluft viste det seg at jaudå, her er det liv....For å være på den sikre sida vart det sendt inn att til Olympus for sjekk - og vipps fekk eg eit nytt eit i retur. Om det var fordi Coronakrisa har gjort dei ekstra snille, eller om det faktisk var feil med batteriluka er ikkje godt å seie...

Uansett - kjekt å dykke att!

1.mai-padling

I det eg tok til å rigge meg for kvelden for ei natt under åpen himmel, åleine der ute i havgapet, fekk eg telefon fra Ingvild. Om det var aktuelt å bli med på førstemaipadling neste dag? Eg merkar eg kjenner litt på stress når eg tenkjer på logistikken som må til,korleis forsvare ungar på sjølvstyr samstundes som eg prøver å dra det heile i havn i min favør. Men som alltid ordnar det seg for snille jenter. Turen vart utsett ein times tid - akkurat nok til at eg ville rekke heimom og pakke om.

Turen gjekk fra Gjøsund og inn i Ellingsøyfjorden. Målet var å kose oss og kanskje og få sjå niser. Rapportar om observasjoner av niser frå fleire hald gjorde at vi hadde trua. Etter litt snirkling mellom øyane nordover var det på tide med strandhogg. Bursdagsbarnet Lene H. hadde med seg kake, og med båling og kokekaffe attåt, var det ingen som klagde på regnet som kom. Vi vart sittande rett lenge og kose oss i duskregnet.

Og heimvegen vart ikke noko dårligare! Nisene kom dei! Og for fram og tilbake langs fjorden der vi skulle krysse. Ikkje akkurat spekkhoggar, men godt nok i massevis! Fleire mindre flokkar som jagde etter sild. Dessverre fekk eg ikke fanga dei på bilde - dei er kjappe og kamera er treigt, men dei VAR der altså.

Veldig kjekk tur, og fantastisk oppleving å få sjå niser!

Under åpen himmel

Noen ganger er det godt å være alene. Bare være. La tankene komme og gå. Ikke måtte noe som helst. Nyte lyden av bølgeskvulp og tjeld. Se sola sakte, sakte forsvinne i havet. Tenke at livet ikke er så værst likevel.....

Første padletur på leeeenge!

Det har vært stilt på bloggefronten lenge nå. Livet kom i veien. Men tidlig på vårparten tok jeg meg en fin tur rundt Giske sammen noen aldeles herlige damer! Takk for turen - takk for selskapet. Trengte den...

Klar for tur!

Snart ved båthavna.

Åpenbaringen: Ales i det fjerne.

Mikrotelting på Alnes

Det er lenge sidan eg har vore på telttur med lillemor. Som i grunn er i ferd med å bli stor jente. Difor var eg ekstra spent på om ho framleis ville bli med på telting med mutteren. Og det ville ho!Rett nok med nokre krav: Sjokolade. Potetgull. Kort veg å gå. Kakao med krem. Havregraut til frukost. Og ettersom det var laurdagskvelden syntes eg at dette var heilt innafor.

Sol og fine meldingar. Vi traskar utover. Litt vel langt synes lillemor. Eg har sånn nåkkenlunde sett meg ut kor det kan være fint å telte, men terrenget er vått så det vert litt leiting. Vi finn oss ein plass til slutt likevel, med utsikt over heile leia. Då er det berre å få opp med teltet i ein fart, finne fram kamera og sjokolade, og sette seg godt tilrette oppå ein stein å sjå på at sola går ned i havet. Det vert ei magisk lita stund der på steinen. 

Lillemor seier ikkje så mykje, før ho brått snur seg av kvistar som knekk og får auge på ein hjort som strevar med å klyve opp dei bratte fjellsidene rett bak oss. Det er eit ungdyr, men eit flott eksemplar som teiknar til å verte ein stor kronhjort om eit år eller to. Hjorten kjem seg ikkje opp, men vil ikkje ned heller. Han har sett oss og er ikkje trygg på om det det er så lurt, no midt i hjortejakta. Men til lutt tek fornuften over - han går ned att og finn ei betre rute opp.

Dag går mot kveld, og kveld går mot natt. Himmelen er djup blå, og etter kvart som mørkret tek over, kjem stjernen tydligare fram. Først Karlsvogna, etterkvart kan vi og sjå Melkeveien. Og stjerneskudd. Det er flust av dei ikveld!

Vi sit og småpratar rundt bålet heit til det er på tide å ta kveld. Smarttelefonen får ligge i fred, foruten når vi tek bilder. Ingen ytringar om at det er keisamt, og ingen som frys sjøl når doggen legg seg på bakken. Minsta sloknar tvert og søv godt heile natta.

Mens minsta ville ha havregraut til frukost synes eg det er betre med steikt egg og flesk og fyrer opp kokeapparatet. Kokekaffe høyrer sjølvsagt med på tur, og når herlege duftar når minsta er plutselig ikkje havregraut interessant lengre, så det endar med at eg må dele. Vi kosar oss med lang, god frukost før det er på tide å vende heim att.

Ein magisk tur har det vore, både for liten og stor. Og ikkje minst eit herleg avbrekk frå det digitale tytet vi til stadighet vert utsett for. Så får eg berre krysse fingrane for at minsta aldri vert for stor til å bli med mor på tur.

Utstyrstest

Været er litt ymse og lysta til å bevege seg utandørs er ikkje heilt på topp. Men nokon har planar om å teste ny dykkermaske og har veldig lyst ut i vatnet. Berre ei lita stund altså. Kompromisset vert Osnessanden. Kva skal eg seie - ein flott stad å bade eller drive med rulletrening, men til dykking......tja. Uansett bra nok for ein liten testtur. Å kunne kle på seg utstyret heime er jo uansett alltid ein fordel.

Merkbart kaldare i vatnet no og det er litt vind og regn. Eg kjenner eg er litt smånervøs. Det går ei lita stud før eg finn roen, men den kjem etterkvart. Veldig djupt vart det ikkje dykka denne gongen - Odnessanden er langgrunn og ein må eit godt stykke utover før det vert djupt. Og med godt drag i sjøen utover er ikkje det så veldig aktuelt. Vi held oss på grunna.

Ikkje så veldig mykje å sjå på sandbotn, men eg kom over ei flyndre - det var litt kult. Straumen utover var ganske merkbar - og til tider hadde eg ikkje framdrift i det heile. Ein grei erfaring å ta med seg......Etter slitsom svømming i motstraum fann vi til slutt ein fiskestim i ytterkant av stranda. Men då var eg både sliten og sjøsjuk blitt og klar for å gå på land att. Eg lurer av og til på kvifor eg gidd.......

Anyway - fin tur med mykje læring var det. Dykkinga gjekk nesten like greitt som i sommar, og eg hadde lite problemer med vatn i snorkelen til trass for sjøgang. Så det kjem seg så absolutt! Neste gong vert det ikkje dykka på sandbotn og alle må ha snorkel med!