På tur med NDK Pilgrim

Eg driv og testar ulike kajakkar for tida. Playen er fin den altså, men det hjelp ikkje å være slank og fin om det likevel er noko som manglar. Eg saknar rett og slett betre kontakt med kajakken, og om eg slepp å drive på med padding og tilpassing i stort omfang, går eg heller for ein ny om eg finn ein som passar meg betre.

Heldigvis for meg har klubben ein relativt bra utval av kvalitetskajakkar eg kan teste. Og NDK Pilgrim er ein av dei. I utgangspunktet ein båt som er litt liten for min eh....vektklasse, men det finst ein større versjon - Pilgrim Expedition - eg er meir interessert i. Men man tager hva man haver, og bortsett frå lengda (480 mot 519) cm er mykje likt.

Litt spent er eg før eg legg ut frå klubbnaustet. Den er jo noko kortare enn Roamnyen som eg hadde tidligare, men slankare og har mindre spring. Det eg er aller mest spent på er farten.

Vindstille og lekkert utforbi klubbnaustet.

Det er noko med gamal kjærleik - det kjennes godt å sitte i ein NDK kajakk att. Dvs sittekomforten til NDK kan diskuterast - den passar ikkje mi ræv - men bytte av sete er alltid ei moglegheit.

Eg klarer såvidt å smette ut og inn av cockpit, som på std Pilgrim er kortare enn vanleg. Det går med litt konstentradjon og stille farvatn, men neppe i bølger. Men så kan no Pilgrim Expedition bestillast med lang cockpit som nok er det beste alternativet om ein ikkje er spesielt liten og nett.

Bondestokksundet

Det er ikkje spesielt mykje vind, men i byrjinga av turen er det eit jamt drag i lufta. Kajakken verkar å være lite vindpåvirka, men det er mogeleg det endrar seg når vinden aukar på. Eg hadde knapt ute skegen på heile turen - sjølv med sidevind og strøm på enkelte parti. Ikkje at eg opplever Playen som spesielt vindpåverka, men eg må stort sett ha skegen ute når det er litt drag i lufta. No låg er relativt djupt i vatnet då, og er kanhende ein del av forklaringa.

På utsida av Gullura. Her ser vi i retning Leinøya.

Pilgrimmen verkar å være vesentleg lettere enn Romany å drive framover. Om den ikkje nødvendigvis går så myke fortare, brukar eg mindre energi. Når eg prøver å dra på litt har den ein tendens til å grave seg litt ned med baugen. Her har nok tyngda min ein del å seie vil eg tru.

Gullura. Om det finst gull her er vel heller tvilsomt...Her tenkjer eg å teste rulla på heimveg.

Eg skal ta meg ein runde rundt Kvitøya og nytte høvet til å bli litt betre kjend i området i same slengen.  Eg er på stadig leit etter alternative leirplassar utan at eg fann så himla mykje denne gongen heller. Men her er potensielt mange fine plassar å dykke!!

Kvitøya rett forut

Kvitøya er større einn ein trur. Det tek tid å komme seg rundt.

Over halvvegs på turen og framleis nøgd med Pilgrimmen.

Tilbake i retning Gullura.

Beinstrekk på yttersida av Gullura. Kaffi og Unni sine aniskringler gjorde godt.

Etter ein betre lunsj er det på tide å teste rulla med Pilgrimmen som etter rykta skal være enkel å rulle. 5 grader i vatnet så her er det berre å glede seg....! Og jau - den ER grei å rulle. Vesentleg lettare en Romany, omtrent som eg opplever Play, men Nuka er endå lettare å rulle. For meg i alle fall. Sånn til samanlikning. Med jeeeeezzzzeeee kor kaldt.......!

På heimveg - Bondestokksundet frå andre sida.

Kort oppsummert er Pilgrimmen ein kajakk eg godt kan like. Eg er nok litt for tung for den, men ellers hadde eg god nok plass i cockpit både til bein og stuss. Sjølv om det gikk lettare å komme seg ut og inn av kajakken etterkvart, ville eg nok godt for lang cockpit sjølv. Det har noko med å gi seg sjølv litt ekstra sikkerheitsmargin når det kjem til eigenredning. Det er ein utruleg lettsvingt kajakk, den er relativt lite vindpåverka med meg oppi (ligg litt djupt i sjøen og det hjelper nok), den er enkel å rulle, og sjølv om den er kort (480 cm) er den overraskande rask. Raskare enn Romany (det skal no ikkje så mykje til), men eg brukar nok litt meir energi for å halde same farten som i Playen (509 cm). Eg fekk dessverre ikkje prøvd den i mykje bølger, men alt tyder på at den vil gå mjukt i vatnet slik eg likar det.

Konklusjon: Eg må nok prøve både ein NDK Pilgrim Expedition og ein NDK Latitude (endå litt lengre enn Expedition) som nok passar meir til min storleik. Om eg finn nokre å teste då - det er litt langt mellom dei langs vestlandskysten......Lengre kajakk betyr rett nok større fart, men og potensielt meir vindfang og tyngre å manøvrere, og einaste måten å finne ut av det på er å teste sjølv.... Time will show!

 

Første padletur i år!

Forrige helg fekk eg meg ein fin tur åleine rundt Hatløya. Vinteren og våren har så langt i år blåse vekk, så det har rett og slett vore litt vanskeleg å få seg ein tur. Men no altså vart det.

Sanden er endeleg komme attende på Osnessanden. Fin start berre det!

Hatløya rett forut!

Mot Håkonsholmen.

Denne gongen gjekk eg på utsida av Håkonsholmen. Husa på BØ i det fjerne

Måtte sjå litt i retning havet og. Byholmane rett fram.

Det vart snirkling på yttersida av Hatløya denne gongen. Snøkledte fjell i Herøy i det fjerne.

Eg tok meg tid til å padle innom kvar ei vik denne gongen. Det har eg ikkje gjort før!Mykje fint å sjå. Torvika (eller Torrevieja so det heiter på folkemunne)på andre sida.

Mogeleg teltplass til venstre i bilete. Men litt vrient med store steinar i fjøra....

Halvvegs. Grøneholmen heter visst den faste haldeplassen min (th).

Kaffi og sjokolade vart servert på dekk denne gongen. Eg gadd ikkje gå i land.

Handelsstaden på Borgarøya er alltid like fin å komme til.

På heimveg. Gløtt utover i retning Flø

Ulsteinvik!

Det vart ein nydeleg tur i flott vær. Rett nok skya det til undervegs, men så lenge det ikkje bles er eg i grunn nøgd. Det som ikkje var så bra var at eg miste pakninga rundt utløysarknappen på det vanntette kamera mitt. Den berre losna sånn heilt utan forvarsel.....Men turen vart fin sjølvom altså!

Nærtelttur i vinterland

Det er lenge sidan eg har vore på telttur og vintertelting spesielt. Det siste krev litt mental styrke av meg å gjere åleine, men det ein ikkje døyr av osv....Eg har sett meg ut ein spot det ikkje er så langt å gå til, men passe langt unna forlkeskikken, så eg får litt kjensle av å være ute i villmarken.

Start ved den lokale lysløypa seint fredag kveld. Berre eg som er ute no.

Slutt på løypa og det ber til skogs. Litt lite snø så eg trakkar gjennom, men heldigvis er det ikkje så langt å gå.

Eg finn meg ein fin teltplass mellom furu trea og er litt spent på korleis det ser ut på dagtid....

....Aldeles fabelaktig, faktisk! Utsyn mor fjorden mellom trea.

Frukost må ein ha, sjølv om det er kaldt. Eg vil tru det var rundt -10 på natta.....

.....litt lite søvn vart det....Trøttfis!

Nydeleg utsikt i retning Ørsta litt fram på kanten....

....og hin vegen

Soloppgang.

På tide å snu nasen heim att!

Når kom meg ut av døra heima, vart det ikkje så værst. Bitande kaldt, men eg hadde pakka med meg nok klede, varmeflaske og jervenduk, dunsovepose og det tjukkaste liggeunderlaget. Likevel fraus eg litt første halvdel av natta, men det gjekk seg til etter kvart. Litt rom for justering av innhald er det, men ikkje veldig feil slik eg prioriterte det.

Det var ikkje allverden med snø utforbi løypene heller, eg trakka gjennom heile tida og tungt å gå. Sekk framfor pulk var nok rette valet denne gongen. Men her på Sunnmøre snur været fort - og snøen som ligg no skal forsvinne dei nærmaste dagane, så vi får ta det skiføret vi får. Uansett var det fint med ein telttur, sjølv om eg fraus litt og det ikkje var så langt å gå.

På gjensyn!

Vinterpadling på Søre

Vinteren er komen til Sunnmøre og kva er vel då meir naturleg enn å planlegge ein padletur? Sjølv om det er silkeføre og snøen kan forsvinne kva tid som helst...Yr seier det er fine forhald yst ute, og Grasøyane lokkar i det fjerne. Men når dagen kjem og kuldegradene kryp nedover, freistar det ikkej så veldig å padle utover i bitande kald sno. Plan om utaskjærs vert umiddelbart omgjort til innaskjærs.

Ulempa med kuldegrader og padling er is. I Eiksund kjem vi oss rett og slett ikkje ned til sjøen. Siste meteren ned mot vatnet er isdekt, så om vi kjem oss utpå blir det værre opp att. Vi hiv oss rundt og siktar mot Kjeldsund i staden. Etter litt rekognosering der, kjem vi til at det lettaste er nok å gå ut i Dragsund. Som sagt så gjort.

Endeleg ferdigpakka og Lene er klar for tur. Gradestokken viser -6 ℃

Det første stykket inne i båthamna er isdekt. Heldigvis ikkje av det tjukke slaget, men tjukt nok.

Dragsundbrua. Vi siktar oss i retning Kjeldsund.

Lene i fint driv i ny leikekajakk - ein PH Delphin....

.....medan eg framleis har Lene sin Nuka til låns.

I Kjeldsund møter vi is.....

Ganske tjukk is faktisk, så vi må legge om kursen 180 grader

Vi stilar utover mot Dimna og Kvitøya istadenfor.

Nydeleg vintervær!

På Kvitøya går vi land, bålar litt og får i oss mat og varmt å drikke. Eg er mest oppteken av å kose meg, så eg gløymer aldeles å ta bilete. Dessutan krev det litt kapasitet å halde varmen. Neoprensko er omtrent like varmt å vasse i snøen med som gummistøvlar. Og det skal ikkje mykje snø til inn under beina før det vert frykteleg kaldt. Men vi kosar oss lell og nyt det fine vinterværet. Og er skjønt einige om at det nok hadde vore litt utriveleg å padle ytterst ute i dag. Etter ein liten time på land byrjar kulden å merkast på kroppen, så vi snur nasen heim att.

Snødekte Sunnmørsfjell er fine også frå kajakk.

Innover mot Dragsund att.

Håpet med dagens tur var i utgangspunktet å få testa Nukaen endå meir i bølger. Det utgjekk. Rulling utgekk og. Det var rett og slett for kaldt. Men eg padla korkje fortare eller seinare i Nuaken enn i Playen vil eg tru, og eg sat godt i dag og sjølv med sitteunderlag i setet og ekstra stillongs. Pluss i margen for det. Uansett vart det no ein fantastisk flott tur i gneistrande fint vintervær! Så får vi heller ha Grasøyane til gode når gradestokken kryp oppover att.

Testtur med Nuka rundt Giske

Når man padler i bølger (eller ruller for den del), er det en fordel å ha god kontakt med skroget. Jo tightere, jo bedre på et vis. Egentlig har jeg vært ganske fornøyd med min Zeegul Arrow Play - helt til jeg padlet rundt Runde i litt bølger og rotesjø. Det føltes som om jeg hadde null kontroll. Nå får jeg legge til at dette var min første tur i såpass sjø på evigheter, så jeg var nok litt rusten også, men ting kjentes feil - rett og slett.

Nå har jeg fått Nukaen til Lene til låns (*ding) for å se om den passer meg bedre. Tidligere har jeg følt den ha vært litt i trangeste laget - men nå har Lene flyttet setet tilbake der det opprinnelig var montert,  så nå sitter jeg egentlig ganske bra i den. Det var jo litt overraskende.

Litt ymse vær- og vindmeldinger så det sitter litt langt inne å ta meg en tur. Men så ombestemmer yr seg såpass mye at jeg øyner en mulighet likevel. Litt kort varsel til at jeg får noen med, men men. Tur må det vel bli? Ute på Giske blåser det friskere enn meldt, så jeg teller litt på knappene. Uansett er det mulig å gå i land hvor som helst omtrent når som helst, så jeg bestemmer meg for å ta det etappevis og se det an underveis.

Jeg starter ved brua og tar det skumleste strekket først. Første delmål er Gjerdehamna - litt sidesjø og motvind, men det og gikk greitt. Neste mulighet er havna ved kirka, og siste mulighet til å komme meg på land nær bilvei. Jeg kjemper mot vinden og klarer det hit også, men tar en liten diskusjon med meg selv vel i havn. Det står og faller litt på hvor rufsete det ser ut på yttersida. Og for å finne ut det må jeg snike meg rundt moloen. Er det for ille er det jo bare å padle den korte biten rett inn på stranda som ligger på utsiden.

Litt sjokolade må til før jeg manner meg opp. Joda - et lite stykke forbi moloen løyer vinden, så resten av turen burde gå greit selv med litt sidesjø. Og i Nukaen kjennes det slett ikke så ille. Jeg føler jeg har kontroll,  mer og mer jo varmere jeg blir i trøya og jo tryggere jeg blir på kajakken. Det er egentlig ganske gøy!

Jeg holder meg langs land og får dermed med meg hver eneste grunne på sørsiden. Bra trening, og mye mestringsfølelse. Kvalneset byr på langt større utfordring. Der bryter det ganske heftig et par steder, men som alltid ser det værre ut på avstand enn når man er midt i det. Det er både rom og tid for å ligge og observere, for så å kunne passere når det er forholdsvis rolig. Men litt spennende er det jo alltid, og når jeg er alene er pulsen noen hakk høyere enn ellers. Og det er jo bra, for da blir man jo ekstra skjerpet.

Resten av turen er forholdsvis rolig, og når det nærmer seg slutten er det jo bortimot speilblankt. Og så dukket det en nysgjerrig sel opp, men den var det umulig å få tatt bilde av.

Alt i alt var det en helt perfekt testtur. Jeg fikk kjent både på vind, sidebølger, og bølger bakfra. Nukaen er noe mindre vindpåvirket enn Playen vil jeg si. Den stamper mer i motsjø, men om man tar bølgene på skrå går det helt fint. Og den føles definitivt trygger enn Playen i bølger. Jeg har kontroll på nesten samme viset som jeg hadde med Romanyen - og det er litt vesentlig for padlegleden min i alle fall. Rulling fikk jeg ikke testet denne gangen så det kommer kanskje en rapport om det også etterhvert. Men inntrykket hittil er i alle fall lovende!