Påskepadling rundt Giske

Kristin har lyst på lavterskel padletur pga diverse vondter, og da tenker jeg md en gang Giske rundt er beste medisin. Her har jeg trøstepadlet med både nyoperert kne og vond albue. Og blir man sliten fortere enn tenk kommer man seg på land hvor som helst og det er likevel kort veg tilbake til bilen. Tryggere tur ute ved havet finnes ikke!

Sol, krystallklart hav og bare lekkert hele veien rundt! Sel så vi tilogmed, og Kristin disket opp med kaffi og brownies med jordbær i Øydgardshavna - fantastisk! Mer er det vel ikke å si. Giske rundt blir aldri feil, og er en soleklar favoritt når det skal padles nært Ålesund.

Og i følge Kristin: Om ikke kroppen blei bra etter turen fikk i allefall hjertet påfyll!

Flatt hav.....

Lene og eg hadde planar om litt forsiktig surf (lenge sidan eg har gjort slikt), og inviterte med nokre damer på leik og morro på Blimsanden. Strålande solskinn, ikkje nokke vind - og flatt hav......Det var vel ikkje anna å vante, men dønningane gjer at det kanhende e litt å leike seg med ved eit og anna skjer?

Det er lenge sidan eg har rulla nokke særleg, endå lengre sidan eg har surfa, og ingen av delane har eg prøvd med nybåten. Då er det berre ein ting å gjere - rulle den inn mens det enno er dagslys! Det gjekk - så vidt! Men klapp på skuldra for å ha gjort det i vatn som held 3+, med ein ny kajakk full i remedier i tilfelle ilandstigning (Noko eg tek for gitt sidan det er Lene sin bursdag og eg reknar med ho som vanleg er godt førebudd.....).

Med hjelm og ellers godt utstyrt padlar vi utover. Finn nokre tilsynelatande fine bølger, men dei er uråd å fange. Vi dreg vidare til neste - her klarar Lene H. å få ein kjempeflott surf! Så vi ventar, og ventar, og ventar.......men nei! No er sola på hell og det er like før den dett i havet så vi flyttar likegodt fokus over på solnedgangen som kjem om litt. Og den ser lovande ut! Frå ein holme eller frå kajakk? - spør Lene - og her burde eg tatt eit hint. Eg har på dette tidspunkt heilt glømt at ho har bursdag, og det har visst dei to andre og. Ingen klarar å bestemme seg og Lene insisterer ikkje på holme. Og å sitte i kajakk ute på havet når sola droppar - det er magisk det! Så vi blir i kajakkane, mens Lene får seg ein liten surf i solnedgang. Eg tør ikkje, er litt pysete, og er heller fotograf.

Ein vert nesten litt andektig av å sitte slik i ein bitteliten farkost å sjå sola gå ned i det store havet. Vi er heilt stille. Lenge. Og det skal litt til! På heimveg legg vi planar om litt redning og slikt før vi går i land. Og som vanleg har eg lite lyst til slikt på slutten av ein tur. Men eg mannar meg opp og er med dei andre på ei lita økt. Kjenner eg må øve litt på å komme opp i kajakken - er blitt tung i ræva sidan sist, men det går overraskande bra likevel.

Så er ein fantastisk tur i flott selskap over. Og jau- Lene hadde kake og kaffi med, men det vart vi einige om å ta ein anna gong

Eg starta turen med å rulle Playen for første gong. Det gjekk. Såvidt...

Jenter på jakt etter leik og morro....

OK då - så var det viss heilt flatt hav i dag....

.....men solnedgangen var det ingen ting å seie på!

Første tur med PlayLV

Så gjorden man til slutt alvor av å selge Romanyen og gå til innkjøp av en erstatter. Ikke helt lett å gi slipp på Romanyen, men den blei rett og slett feil til meg og min bruk. Så for snart 3 uker siden ankom altså en flett ny Zeagul PlayLV heimen- sendt med hurtigruta fra min favoritt kajakkbutikk - Alfa Fritid i Tromsø. Fin og blå, og så blank i lakken at det nesten gjorde vondt å tenke på å ta den i bruk. Nå hjalp været meg med akkurat det- mye vind og fortsatt korte dager, så ikke særlig aktuelt med padletur. Men med gode meldinger nå i helga måtte det sjølsagt bli tur.

Playen er vesentlig lenger enn det jeg er vant med - hele 20 cm, og med mye mindre spring så forskjell i vannlinje er enda større. Lårstøttene passer meg ganske godt - dvs. ideelt sett kunne de godt vært litt lengre opp på låret, men jeg føler likevel jeg får godt tak. Sitsen kjennes foreløpig bra- jeg måtte justere rumpa litte grann i begynnelsen for å unngå at foten sovna, men resten av turen gikk ganske greitt. Litt mer kilen enn Romanyen er den nok, men noe tenker jeg skyldes at jeg ikke er vant med den ennå. Men med kaldt vann fristet det ikke veldig å teste diverse støttetak og svingteknikker så det får vente til senere. Romanyen lar seg lett svinge uten at jeg behøver å kante, mens Playen den må kantes. På den andre siden gjør lårstøttene dette enkelt, så akkurat det kommer jeg nok til å venne meg til. Den aller største forskjellen mellom Romany og Play er nok marsjfarten. Der Romany skubber vann skjærer Playen silkemykt gjennom og glir merkbart lettere fremover.

Førsteintrykket er alt i alt lovende. Hvordan den oppfører seg når det er mer vind og større sjø, for ikke å snakke om i surf, gjenstår å se. Ikke har jeg rullet den heller, så det også må prøves. En fin tur var det i allefall, og marsjfarten tror jeg nok var høyere enn med Romany!

På veg utover mot Håkonsholmen. Th: nykajakken! Foto stjelt av Odin

På yttersida av Hatløya. Torvika i bakgrunnen.

Odin. Ulsteinvik i bakgrunnen.

Dykketur i Tovågen

Mildrid var sugen på dykking, og Odin og eg var lette og be. Det vil seie- når det kom til stykket var ikkje været heilt på lag. Mykje vind og regn, og eg er framleis nokså uerfaren og treng det litt trygt. Då er Tovågen grei- kort veg fra dusj til fjøre, og skjerma frå den værste vinden.

Denne gongen fekk eg faktisk til å dykke. Ikkje veldig elegant enno, og eg brukar nok mykje unødvendig krefter på å komme meg ned, med eg låg ikkje og plaska i vasskorpa slik som sist. Eg kom vel meg ned på omlag 3-4 meter på det djupaste før eg fekk vondt i øyrene. Eg må nok øve meir på å utlikne. Men det er kjekt å kjenne på at eg fekk det betre til no enn sist. Kjekk tur i godt selskap var det i allefall - og neste gong får vi driste oss litt lengre ut i havet der det er meir å sjå! 

Billedkvaliteten denne gongen vart så som så. Kamera byrjar å bli utslitt - rett og slett, så difor har eg stole nokre bilder frå Mildrid.

Odin undersøker ein fin bukett sjønellik.

Nokre av oss går djupare enn andre. Det er nok ei stund til eg er like flink som Mildrid.

Har ein eit brukbart kamera og pust nok til å ligge i ro lenge nok til å fokusere er det mykje fint å ta bilde av. Her har Mildrid knipsa sjønellik. Og Odin og meg på veg nedover th.

Underteikna. Foto: Mildrid

Gamal jolle og korstroll. Kamera gjer jobben best på grunt vatn.

Vintertur til Flåvær

Fine meldingar til helga og besøk i vente. Då må det bli tur! Ski eller kajakk? Vi ser. Vi følg med på yr og konkluderer med at vi begge har mest lyst på padling. Om det vert langt eller kort får vi avgjere når vi får kjent på dagsforma. Som viser seg å være grei. Då vert det Flåvær.

Kaffitørsten tek litt av formiddagen så vi er ikkje på vatnet før rundt kl. 13.00. Vi reknar på det og finn ut at vi har tida likevel. Det er klarvær og lys nok til klokka er 18.00. Minst. Det skulle halde.

Sidevind og Romany er ingen god kombinasjon. Og om du legg til dårleg trent korpus (magemusklane i særdelesheit)i tillegg, då vert det mykje arbeid og lite framdrift i høve til innsatsen. Eg kald når vi stig på land borte ved fyret sjølv om eg har jobba godt og passe maroder. Godt då å få på litt klede og noko varmt i skrotten!

Vi har ikkje tid til den heilt lange kvilen, så det er berre å trasse den kalde vinden, pakke ned fjellduken og ta på seg våte, kalde hanskar att. Så er det berre å sloss mot sidevinden på returen òg. Eg rett nok brukt musklane på den andre sida, men det er ei mager trøst.

Eg gjer meg nokre tankar på returen. 1) eg må trene meir. Definitivt. Det siste året har gått med til oppussing, flytting og knallhard bruk av sittemusklaturen. Det vert ikkje vaskebrett av slikt. 2) Eg må ha meg ny kajakk. Romanyen kan være så god den berre vil om du er mann, 185 cm/80 kg og veltrent, men eg treng ein kajakk med mindre vindfang og lårstøtter det går å få tak på med låra (!)slik at eg klarer å rulle meg opp att i bølgene på Alnes. Eg gidd rett og slett ikkje meir. Eg seier ikkje at Romanyen ikkje passar for kvinnfolk, berre at den ikkje passar for meg! 3) At det er alt for lenge sidan eg padla og dette må eg gjere noko med.

Vi er attende i god tid før det er mørkt. Eg er sliten, men nøgd. Det har vore ein fin tur i vinterleg landskap. Og heldigvis for meg er det enno tidleg i padlesesongen så det burde være mogeleg å komme seg i form fram mot sommaren. Så får eg berre krysse fingrane for at padlefrekvensen for 2019 vert betre enn i fjor. Og at eg finn meg ein likandes kajakk som eg slepp å slosst så mykje med.

På veg mot Herøy Gard.

Gurskøya til venstre, men bak holmen rett fram......

......ligg Flåvær- du ser det ca. midt i bildet om du myser litt.

Odin på veg mot Flåvær. Skorpa tv. og Nerlandsøy th.

Den gamle handelsstaden på Flåværet.

Speilblankt i Flåværhamna. Her gjekk det å finne ly på veg over mot Stadt når været stod for hardt på.

Nesten påskestemning!

Frå ope hav til alpine fjell berre ein snur seg 180°...Innover mot Haddal og Ørsta.

Tilbakeblikk mot Flåvær som ligg og badar i vinterpastell.

Odin sin versjon av turen kan du lese om her