Vattøya

 Våren er i kjømda og det er på tide å komme i padleform att. Nydelege værmeldingar utan for mykje vind lokkar, og tur til Vattøya er innafor. Anne-Mette er med, og tidleg ein laurdags morgon legg vi ut frå Osnessanden. Med finværet kjem det gjerne vind ut på ettermiddagen utan at dette er meldt, så tidleg på`an er alltid tryggast.

To flotte blåe klar for tur.

Silkeføre!

Straka vegen ut mot Vattøya er veldig kjedeleg, så vi legg turen via Håkonsholmen og Byholmane. Er vi heldige er det litt tung sjø ute med Vattøya så vi kan leike litt, men sjøen ligg speilblank og fin så det spørs. Anne-Mette har ikkje vore her ute før og det er jo alltid litt kjekt å vise fram fine padleturar. Kjekt vert det uansett - leik eller ikkje.

Snart ute ved Håkonsholmen (tv)

Ute ved Byholmane. Liten stopp for å fikse på linsene.

Vattøya innan rekkevidde.

Ute ved Vattøya er sjøen framleis like blank - det er ikkje ein gong små dønningar. Hjelmen får ligge trygt i kajakken denne gongen. Ikkje er det mykje fugl å sjå heller. Litt bekymringsfult, for her har det då brukt å være vore mykje liv tidligare......

Når vi først er her ute rundar Lyngøya og, før vi finn eit høveleg berg å lunsje på. Sandøya vart akkurat litt for langt denne gongen, men då har eg jo eit påskudd for å ta turen om att litt seinare.

Lampa på Ytre Forløysinga (!) visar veg.

Eg må seriøst gjere nokke med paddingen i kajakken, for eg har store problemer med nokre musklar som kjem i klem. Beinstrekk på land er naudsynt! Vårsol og svaberg er no heller aldri feil. På denne tida av året har vi jo og sjøen for oss sjølve, det er jo ein ekstra bonus. Etter ein times tid pakkar vi saman og set kursen heimover.

Lunsj i sola.

Utsikt innover att. 

Ulsteinvik i det fjerne.

Sandbotnen og naustrekkea på Osnessanden er alltid fotogen

Det er jo ikkje så mykje som skjer på slike rolege turar eigentleg. Poenget er berre å være ute og nyte litt. Prate og kose oss, bli betre kjent, planlegge nye turar, løse verdensproblem - slike ting. Ikkje nokke spektakulært, men likevel utruleg flott likevel! Aldeles undervurdert spør du meg.

Dagens distanse vart på 11,5 km, passe langt for skuldra akkurat no, men vonar sakte opptrapping gjer seg. Takk for ein kanonfin tur Anne-Mette - eg er klar for fleire turar!!

Påskepadling rundt Giske

Det byrjar å bli ei stund siden sist eg var utpå, og med mål om å få opp padleformen til sommaren er det ikkje meir enn tid og veg att. Giske rundt er ein alltid like fin klassikar, passe langt og lenge nok sidan eg har padla til at eg gidd å kave meg over fjorden. Litt grått og småsur nordavind, men Lene og eg er ved godt mot trass dårleg form. Her er det mogeleg å avbryte turen kor tid som helst og traske attende til bilen.

Roleg tempo er det som skal til i motvind med framleis dårleg skulder. Heldigvis er Lene i like dårleg form som meg, så det er null stress. Beinstrekk på land med sjokolade og appelsin (det er trass alt 2. påskedag) i Øydegardshamna må til. Her held Ocean Sound Rrecording Studio til så vi kallar stranda her berre for Stuidostranda. Synes eigentleg at vi kan få lov til å bli med på eit platecover ved høve, så det er berre å ta kontakt.

Runden rundt går fint form og skulder til tross. Vellukka oppkøyring til sommaren er konklusjonen, og vel tilbake i bilen kom regnet! Ikkje nokke å klage på mao! 

Tuppen og Lillemor klare for tur. Nesten likt kledd fro anledningen

Grått, men ikkje vått mot Godøya i dag.

Lene

Øydegardshavna - eller Studiostranda som vi kallar den

Lekre kajakkar? Platestudio i bakgrunnen.

Snart runda Giske

Klubbtur i Eiksund

Eigentleg hadde eg tenkt meg ein tur på ski, men etter å ha googla stoda på løypene i Ørsta, tok eg ein 180 og heiv meg med på klubbtur i Eiksund i staden. Litt kort tid på å få kajakkstativet på plass, pakke, laste og køyre, men det gjekk akkurat!

Anne-Mette er klar for tur!

Eg har eigentleg aldri vore so begeistra for Eiksund. Heilt sikkert fordi dei turane eg har vore på her mest har vore rundt Eika, der eine sida eg fin og andre drepande kjedeleg (sorry - ikkje skyt..!). Men turleiar Gunnar har andre planar. Via Selvågane skal vi padle til Måløya, inn mot Eika og tilbake. Høyest bra ut!

Det er vår i lufta når vi padla utover mot Selvågane. Speilblankt og lekker solnedgang med litt kaldsnekje, men vår i lufta. Padleformen er litt rusten, men etterkvart som eg vert varm i skrotten gjekk det litt lettare. Skuldra er framleis litt kranglete, men då er det jo berre å ha betre teknikk, ikkje sant? Nuvel - det er nok litt å gå på der og....

4 glade padlarar på tur

Fløyelspadling

Over mot Måløya byrjar det å skymes, men månen heng over oss så det vil uansett ikkje bli heilt mørkt. Vi finn ut at om vi tek vegen heilt ut til Måløya rekk vi likevel ein kort beinstrekk på land til at eg når kolonnekøyringa gjennom Selvågtunellen klokka 20.30. Det er nemleg ein fin "kanal" her som berre må sjåast etter det som vert meg fortalt. Og ettersom eg ikkje har vore her før (Måløya ser rimeleg kjedeleg ut frå avstand nemleg...) så stemmer eg for, sjølv om armane byrjar å bli lange.

Og jaggu er her flott! Eit smalt sund med sandbotn, krystalklart vatn, nesten fullmåne, vår i lufta.... Det kan ikkje bli betre. Og dermed fekk padling i Eiksund seg ei stjerne i boka.

Snirkling mellom Måløya og Bjørnen (trur eg..)

Etterå går kursen over mot Eika. Gunnar har planar for kor vi skal ta oss ein kort beinstrekk, og det er berre å følge på. Og trur du ikkje han har ordna med ved til bål og greier? Jaudå, sjølsagt har han det. Vi riggar oss til med kaffi og noko attåt. Anne-Mette byr på sjokoladekake, Gunnar får fyr på bålet, Sigrid kvitrar om kapp med fuglane og månen lyser på kveldshimmelen. 

Lekkert i skyminga!

Båling er alltid stas!

Etter ein halvtime kjem vi oss ut på vatnet att medan månen føl oss siste biten attende til Eiksund. Treng eg seie det var magisk? Og det på ein heilt alminneleg tysdag. Padling i Eiksund fekk seg heilt klart eit løft etter denne turen!

Takk for superfin tur!!