Vattøya

 Våren er i kjømda og det er på tide å komme i padleform att. Nydelege værmeldingar utan for mykje vind lokkar, og tur til Vattøya er innafor. Anne-Mette er med, og tidleg ein laurdags morgon legg vi ut frå Osnessanden. Med finværet kjem det gjerne vind ut på ettermiddagen utan at dette er meldt, så tidleg på`an er alltid tryggast.

To flotte blåe klar for tur.

Silkeføre!

Straka vegen ut mot Vattøya er veldig kjedeleg, så vi legg turen via Håkonsholmen og Byholmane. Er vi heldige er det litt tung sjø ute med Vattøya så vi kan leike litt, men sjøen ligg speilblank og fin så det spørs. Anne-Mette har ikkje vore her ute før og det er jo alltid litt kjekt å vise fram fine padleturar. Kjekt vert det uansett - leik eller ikkje.

Snart ute ved Håkonsholmen (tv)

Ute ved Byholmane. Liten stopp for å fikse på linsene.

Vattøya innan rekkevidde.

Ute ved Vattøya er sjøen framleis like blank - det er ikkje ein gong små dønningar. Hjelmen får ligge trygt i kajakken denne gongen. Ikkje er det mykje fugl å sjå heller. Litt bekymringsfult, for her har det då brukt å være vore mykje liv tidligare......

Når vi først er her ute rundar Lyngøya og, før vi finn eit høveleg berg å lunsje på. Sandøya vart akkurat litt for langt denne gongen, men då har eg jo eit påskudd for å ta turen om att litt seinare.

Lampa på Ytre Forløysinga (!) visar veg.

Eg må seriøst gjere nokke med paddingen i kajakken, for eg har store problemer med nokre musklar som kjem i klem. Beinstrekk på land er naudsynt! Vårsol og svaberg er no heller aldri feil. På denne tida av året har vi jo og sjøen for oss sjølve, det er jo ein ekstra bonus. Etter ein times tid pakkar vi saman og set kursen heimover.

Lunsj i sola.

Utsikt innover att. 

Ulsteinvik i det fjerne.

Sandbotnen og naustrekkea på Osnessanden er alltid fotogen

Det er jo ikkje så mykje som skjer på slike rolege turar eigentleg. Poenget er berre å være ute og nyte litt. Prate og kose oss, bli betre kjent, planlegge nye turar, løse verdensproblem - slike ting. Ikkje nokke spektakulært, men likevel utruleg flott likevel! Aldeles undervurdert spør du meg.

Dagens distanse vart på 11,5 km, passe langt for skuldra akkurat no, men vonar sakte opptrapping gjer seg. Takk for ein kanonfin tur Anne-Mette - eg er klar for fleire turar!!