Selsomt på Grasøyane

Som vanleg kjem fredningstida på Grasøyane brått på. Ofte er det fint å dra utover i Mars, men det har vore vind, og regn og snø om kvarandre. Og litt triveleg på tur må det no være. Og trygt. Og lovleg. Frå 15 april - 15 august er det ilandstigningsforbod der ute, og i år var dette i påska. Med 4,5 km rett ut i havet er det er mykje som skal klaffe for ein slik tur. Det bør ikkje blåse for mykje (har ikkje lyst å ende opp på Island), bølgehøgden bør være handterbar (kan fort verte mykje og stor sjø etter vekevis med vind), ein må være fleire i lag (ingen solotur dette og ikkje egna for uarfarne), ein fridag gjer seg, og så må det altså ikkje være fredningstid det ute.

Eg skulle rett nok jobbe i påskeveka, men med litt fleksitid og høvelege vérmeldingar låg det tilrette for ein tur i påska likevel. Lene fekk med seg Øystein óg - kjekt med nye padlebekjentskap og trygt å være fleire. Øystein var ekstra klar for tur, med ein heilt flett ny P&H Cetus som han akkurat rakk å plukke med seg på vegen.

Lene og Øystein. 

 

Utover vart det lite bilder på meg. Med mobilkamera i eit ikkje 100% sikkert vanntett etui, frisk sjøgang og lite lysten på å bli sjøsjuk, så eg lot eg det være. Men sjølv om eg må konsentrere meg for ikkje å bli sjøsjuk synes eg det er det artig med havpadling når det er slik likevel.

På denne tida av året er det ofte høve til å sjå sel ute ved Grasøyane. Selen er nokså sky og forsvinn så fort dei får ferten av oss, så vi valgte å nærme oss kolonien med vinden i mot denne gongen. Det skulle betale seg!

Er selen der eller ikkje? Øystein og Lene speidar.

Jaudå! Mykje dyr faktisk!

Men ikkje spesielt lette å skille frå steinen den ligg på.

Vi er oppdaga! Nokre av dei største dyra (hannene mest truleg) går i vatnet.

Jasså! Kva dokke vil?

Den største av dei viser fram brystkassa, snøftar høglytt og dykker ned i sjøen med eit plask. Eg antek det er for å gi beskjed om at dette er hans område - ikkje vårt. Dette gjentek han fleire gonger, medan ungdommen har plassert seg i trygg avstand bak oss. Vi er rett og slett omringa! Dei har kontroll på oss, medan vi aldri veit kor dei dukkar opp neste gong. Vi ligg lenge slik og observerer kvarandre på avstand, før svolten gneg og det er på tide med ein beinstrekk.

Grasøyane fyrstasjon.

Godt tilrettelagt for kajakkparkering her!

Lene har nett hatt bursdag. Det feirast med å innvie den nye samanleggbare og padlevennelege kvistbrennaren ho har kjøpt seg!

Kokekaffi, kaker og kringler. Fint skal det være!

Som alltid er det kjekt med litt rekognosering.

Fyr er berre so vakre!!

Heimvegen tenkte vi å legge på nordsida i retning Fløraunden. Eigentleg var det meldt at sjøen skulle legge seg utover dagen, men det gjaldt visst ikkje dønningane som kom frå nordvest. Det vart berg-og-dalbane sidelengs eit stykke før eg kjende at no er det berre å sette kursen inn mot havna att, så eg ikkje vert sjuk. Fløraunden får være til neste gong. Artig å padle i unnabakke heile vegen inn, sjølv om min indre gyro får køyrt seg! Det er noko heilt spesielt med slik havpadling.

Vel inne i havna att er vi vel fornøgde alle mann! Full uttelling på alle tenkelege måtar. Og Øystein var vel fornøgd med ilddåpen til Cetusen og! Takk for tur og godt selskap!