På glattisen

Så kom vi oss på skeiser i år og! Det såg lenge mørkt ut - men so klinka det til med minusgrader akkurat lenge nok til at isen la seg på Hjørungdalsvatnet i midten av februar. Då er det veldig greit å ha ein lokal helt til kollaga som kan komme med daglege rapportartar kor vidt isen er trygg eller ikkje.

Hjørungdalsvatnet er utruleg flott! Stort nok til at det tek si tid å gå ein heil runde, men lite nok til at det "skjer" noko heile vegen langsmed. Der er holmar og viker, furukoller, ur og siv. Mykje å sjå på under vegs med andre ord, og veldig vakkert.

Eg gler meg til å vise Lene vatnet ettersom ho ikkje har vore her før. Kollega Sveinung og ein kompis møter oss nede på isen - det er alltid kjekt å være fleire. Isen ser bra ut og når vi måler er det 12-15 cm tjukk stålis og evig trygg nok.

Stålis og Lene er klar!

Som vanleg tek det litt tid å venne seg til skeisene og balansekunsten vert ikkje betre med åra. Ungdommen fyk avgarde medan vi ikkje fullt så unge prioriterer helsa framfor fart. Isen syng medan vi går - vakre spiooooong`ar og skarpe smell. Det er noko naturstridig i å gå på blankt vatn, så litt skremmande i byrjinga heilt til ein vert van med det og trygg på isen. 

Også på skeiser gjeld det å snirkle seg mellom der det er mogeleg.

Etter ein liten oppvarmingsrunde slår vi følge med ungdommen til sørenden av isen. Her er det ei lita elv som er farbar på skeiser, og som Sveinung vil vise oss. Men under vegs slår forskertrangen til når store bobler i isen dukkar opp. Kanhende er dei sopass fulle av metangass at det brenn? Fyrstikka får eit ekstra blaff når vi tek hol på isen, men den heilt store flammen uteblir. Men artig lell!

Det er kult med bobler i isen.

Så tek vi oss ein tur oppover "elva" til Sveinung. Assosiasjonar til "Overfloden" og Brødrene Dahl kjem fort. Elva slyngar seg innover marka delvis skjult av vegetasjonen langsmed så det er ikkje lett å sjå kor den endar. Og med fire vaksne oppå slepp isen tak i elvebredden med eit drønn og spenniga stig eit hakk. Ikkje at det er spesielt djupt her (lovar Sveinung), men vi hadde ikkje akkurat planlagt for å vasse...Heldigvis var isen så tjukk at den ikkje braut sund i tillegg så vi slapp å bli våte.

Dritkult å gå skiser innover markene!

Etter miniekspedisjonen oppver "Overfloden" byrja beina å få nok. Telefonen tok kvelden så det vart heller ikkje fleire bilder og dagslyset var i ferd med takke for seg. Ein flott tur vart det uansett, og veldig kjekt å få seg ein tur på skeiser!

Takk fore turen, og så er det å håpe på is til neste år og :)

Heile Noreg bålar

18.januar var den offisielle opningsdagen for Friluftsårets År 2025 og med oppmoding om båling over det ganske land. Og kajakklubben måtte sjølvsagt være med på det! Det var meldt litt kastevind, men ikkje verre enn det vi kunne handtere. Vi skulle trass alt ikkje lenger enn til den nye padlehuken ca 2,5 km frå klubbnaustet.

Vi var 7 stk som la frå kai 12.30 og 2 og 1/2 som tok beina fatt - ikkje værst på ein laurdag formiddag. Eg var litt spent på korleis skuldra skulle handtere motvind og bølger, men det gjekk greit nok. Litt vindfullt til tider var det og skvalpete sjø, men alle kom velberga til land.

Anne-Mette, Hege og Sigrid.

Fint når sola stig!

Endelig framme!

Det vart litt lite bildetaking på veg utover. Motvind og sidebølger gir ikkje optimale høve til å ta bilder, trur fort det kunne blitt lit bading om eg forsøkte. Men bortsett frå vinden var i grunn vèret ganske greit. Vårlege temperaturar og til dels blå himmel. Kaffi på bålet sjølvsagt, pølsegrilling og eplekake. Eg driv nemleg og snikinnfører kokekaffi på turar og når folket ber om påfyll er det jo håp! Trur det må bli litt meir kaffikok på turane framover.

Ein kan også nå padlehuken til fots - kjekt for dei minste det!

Eg fekk og endelig høve til å teste ut ein av dei mest fantastiske julegåvene eg nokon sinne har fått trur eg. Lene driv for tida og fargar garn med mose og lav ho plukkar sjølv - og trur du ikkje ho har strikka og tova eit heilt fantastisk flott sitteunderlag til meg av dette garnet då!! Dette varma langt inn i sjela altså, og ikkje berre stumpen.

Finaste julegåva frå Lene!

Etter eit par timar med drøs og kos i padlehuken, tok vi mette og nøgde fatt på heimvegen att. Vinden hadde stilna og det vart reine silkeføret heim att. Dagane er korte på denne tida, og sola var i ferd med å ta kvelden når vi la avgarde.

Heldigvis lite vind på heimvegen!

Korte dagar og og lyset forsvinn fort!

Siste etappe fram til klubbnaustet. Sigrid leder an!

Veldig kjekk tur med kjekke folk. Skuldra har kjent det no i ettertid, men eg kryssar fingrane for at den kjem seg med tida. Takke for turen :)