Snartur rundt Kvitøya

 

Om ein skal komme seg i padleform, då må ein padle ikkje sant? Og når været er litt surt med vind og regn og ingen vil bli med, då er det berre å ta seg ein tur åleine. For mest mulig trygg ferd, la eg turen i skjerma farvatn frå Klubbnaustet og innover mot Kvitøya. Men for å få nok kilometer i skrotten tok eg runden rundt Nautøya først.

Klar!

Halvvegs rundt Nautøya. Flåvær i det fjerne

Mot Stokksund

Sokksundet

Kort pause på Kvityøya.

Motvind på heimvegen. Snart framme ved Gullura.

Tilbake i Stokksundet att.

To fine blåe. "Naaløye" heiter den store.

Snart tilbake til start

Det er ikkje spesielt myje å rapportere om frå ein slik tur. Eg hadde ein pause på 10 minutt på Kvitøya før eg sette meg i kajakken att. Og då kom sjølvsagt motvinden som var meldt. Men det gjekk eigentleg heilt greit. Og då er vel det meste sagt om den turen! Som vart på 14,8 km og padleforma byrjar å komme seg!

Lyngstøylvatnet

 Noko må eg ha gjort rett som mamma når avkommet har byrja med fridykking og blitt hekta. Når ho i tillegg spør mor om å bli med er det ekstra kjekt. Og når ho etter den første turen med meg ikkje har gitt meg opp men spør om eg vil være med å dykke i Lyngstøylsvatnet og - jau då boblar det litt ekstra av glede i skrotten. Lite Disney Channel og mykje naturvitenskapeleg TV-titting, samt Ole Brumm-turar i skog og mark har endeleg gitt uttelling.

Eg må innrømme eg var skeptisk. Ikkje kjende eg dei andre som skulle være med, ikkje har eg dykka noko særleg og ikkje held eg så lenge ut i kaldt vatn. Men som før - mas og gnål til mor gir etter funkar no og. Liisa frå den lokale fridykkarklubben skal også med - det kjennes jo litt betryggande, sjølv om eg ikkje kjenner ho.

Litt sliten etter gårdagens padletur og seint i seng, er det berre å bryte seg opp att tidleg på morgonen. Det er aldeles strålande vær! Litt kjølig, men ikkje ei sky på himmelen og stilt og fint! Vi møter Liisa i Volda, tek ein kjapp helse på runde, før vi må hive oss rundt for å rekke ferga frå Sæbø. Det er så vakkert så vakkert over mot Sæbø. Det grønast i liene og Hjørungfjorden viser seg frå si beste side.

Vi vart teken i mot med eit stort smil frå gjengen i Team Puffin. Det var dei som inviterte til tur, og som tok både regi og ansvar for sikkerheit. Med røynde dykkarar som turleiarar og kjekke folk kjenner eg at eg slappa litt meir av. Phu!

Kristine og Liisa klar for tur til seters under vatn. Litlehornet i bakgrunnen.

Og for ei oppleving!! Vi svømte over skog og gamle tufter - heilt magisk. Her har tida stått stille heilt sidan raset dundra ned fjellsidene og dempe opp elva i 1908. Vakkert og spøkelsesaktig. Og j....kla kaldt! Fjellvatn tidleg på våren er ikkje veldig behageleg så det vart litt hjernefrys.

Ein skigard kan ikkje leva evig veit du, men ein steingard kan!

Eine brua under kjerrevegen kan skimtast ca 10 m lenger ned...

Kristine stakk etterkvart av med kamera til mor og hang med dei som var litt meir erfarne, medan Liisa og eg tok oss tilbake innover mot dei gamle tuftene attmed land. Eg fekk ikkje til å dykke så mykje denne gongen (heller) - haudet holdt på å eksplodere - men det var veldig kjekt å snorkle og, så får heller ferdigheitene bli betre etterkvart. Og ettersom eg ikkje lenger hadde kamera for handa har eg fått låne nokre bilete frå Liisa. Som forøvrig er fotograf (kor heldig var ikkje eg!!):

Foto: Liisa

Foto: Liisa

Foto: Liisa

Som sagt - Kristine stakk av med kamera og fekk knipsa nokre bilder borte i skogen. Neste gong kjem eg meg kanskje bort dit eg og.

Brua på nært hald. Støvsky etter ein som har svømt under.Foto: Kristine

Foto: Kristine

Akk so vakkert! Foto: Kristine

Sjølv om eg stort sett berre snorkla var dette ei utruleg kjekt oppleving! Og vi var heldige som hadde røynde folk med oss som hadde vore her før. For det er nokre hensyn å ta. Attmed vegen ved grinda står det eit informasjonsskilt - les det før du hoppar uti! Det er nemleg ikkje alle stader i vatnet du har lov å dykke. Pga trea er det lett å hekte seg fast med liner - så det er ikkje lurt å ha med. Botnen er mudrete og difor ver sikta vert fort dårleg om du symjer mykje langsmed.  Unngå og å komme borti trea - det er lett å brekke av greiner og det skal ikkje mange uvørne dykkarar til før heile skogen er rasert. Så om du er litt forsiktig når du symjer i skogen og er merksam på kor du har finnane dine (dei er lengre enn du trur) øydelegg du ingen ting. Og det er jo kjekt for dei som kjem etter. Avhengig av nedbørsmengden varierer det og kor god sikta er, så her kan det være lurt å forhøyre seg med lokale folk.

Alt i alt veldig kjekk tur altså, og veldig kjekt med ny dykkebuddie Liisa! Vi får satse på at det blir nokre fleire turar i lag utover sommaren!!

Kveldstur i Eiksund

Målet mitt for i år er å få dreis både på skulder og padleform, og då må ein jo sjølvsagt padle, så eg fekk med meg Lene & Lene på tur ein kveld med finevær til Eiksund. For når det er finevær då bles det alltid meir enn kva eg likar, og Eiksund er eit av alternativa då. Dessutan har eg jo oppdaga at det er eit rett fint område å padle i.

Målet var å snirklepadle i Selvågane, stile over mot Måløya, runde øya og ete middag på Eika. Som sagt så gjort. Utover mot Selvågane passerte vi Toralfbuda som er ei relativt ny DNT hytte. Og der stod det tre glade padledamer og vinka til oss frå terrassen. Sjølvsagt måtte vi stoppe opp for ein padleprat - det er jo alltid kjekt.

Fin start i småbåthavna i Eiksund

Dagens mål - Måløya (passe navn...!). Laupsnipa i det fjerne.

Snirkling i Selvågane

Ved Måløya har eg berre vore ein gong, så eg har eigentleg ikkje greie på om det er fint å padle rundt den eller ikkje. Aust- og nordsida som er det ein ser frå Eiksund ser ikkje særleg spennande ut på avstand, og er det ikkje heller - bortsett frå eit lite sund som er fint å padle i. Men du verden kor fint det var når vi runda sørsida! Neste gong eg er her ute skal eg ta meg tid til å snirkle litt meir mellom holmane på veg over mot Eika, men denne kvelden lot vi fuglane få fred ig tok vegen rett over. Svolten byrja å gnage noko alvorleg, og beina hadde behov for ein strekk.

Runding av Måløya.

Innover att. Volda inst inne th

Over mot Eika

Pga av arbeid i Selvågtunellen kunne vi ikkje sitte ubegrensa lenge for å unngå å måtte vente så lenge på kolonnekøyringa. Men vi fekk i oss middag, kvilt skrotten og nytt kveldssola ein times tid. Vel ute i kajakkane att hadde det stilna aldeles, og siste biten innover gjekk på speilblankt hav. Det er stort sett alltid fint å padle uansett, men slike fløyelskveldar er det ingenting som slår.

Beinstrekk på land. Lene tv og Lene th :)

Klar for siste etappe

 Blikkstille snirkling langs Eika. 

Då var turen over for denne gong!

Vi kom på land akkurat tidsnok til å klare å sjaue kajakkane på taket, men padlebekledninga fekk være på heilt heim. Det kallar eg god timing! Flott tur i flott selskap, og kjekt dokke tok turen over fjorden ein fredag ettermiddag!

Vattøya

 Våren er i kjømda og det er på tide å komme i padleform att. Nydelege værmeldingar utan for mykje vind lokkar, og tur til Vattøya er innafor. Anne-Mette er med, og tidleg ein laurdags morgon legg vi ut frå Osnessanden. Med finværet kjem det gjerne vind ut på ettermiddagen utan at dette er meldt, så tidleg på`an er alltid tryggast.

To flotte blåe klar for tur.

Silkeføre!

Straka vegen ut mot Vattøya er veldig kjedeleg, så vi legg turen via Håkonsholmen og Byholmane. Er vi heldige er det litt tung sjø ute med Vattøya så vi kan leike litt, men sjøen ligg speilblank og fin så det spørs. Anne-Mette har ikkje vore her ute før og det er jo alltid litt kjekt å vise fram fine padleturar. Kjekt vert det uansett - leik eller ikkje.

Snart ute ved Håkonsholmen (tv)

Ute ved Byholmane. Liten stopp for å fikse på linsene.

Vattøya innan rekkevidde.

Ute ved Vattøya er sjøen framleis like blank - det er ikkje ein gong små dønningar. Hjelmen får ligge trygt i kajakken denne gongen. Ikkje er det mykje fugl å sjå heller. Litt bekymringsfult, for her har det då brukt å være vore mykje liv tidligare......

Når vi først er her ute rundar Lyngøya og, før vi finn eit høveleg berg å lunsje på. Sandøya vart akkurat litt for langt denne gongen, men då har eg jo eit påskudd for å ta turen om att litt seinare.

Lampa på Ytre Forløysinga (!) visar veg.

Eg må seriøst gjere nokke med paddingen i kajakken, for eg har store problemer med nokre musklar som kjem i klem. Beinstrekk på land er naudsynt! Vårsol og svaberg er no heller aldri feil. På denne tida av året har vi jo og sjøen for oss sjølve, det er jo ein ekstra bonus. Etter ein times tid pakkar vi saman og set kursen heimover.

Lunsj i sola.

Utsikt innover att. 

Ulsteinvik i det fjerne.

Sandbotnen og naustrekkea på Osnessanden er alltid fotogen

Det er jo ikkje så mykje som skjer på slike rolege turar eigentleg. Poenget er berre å være ute og nyte litt. Prate og kose oss, bli betre kjent, planlegge nye turar, løse verdensproblem - slike ting. Ikkje nokke spektakulært, men likevel utruleg flott likevel! Aldeles undervurdert spør du meg.

Dagens distanse vart på 11,5 km, passe langt for skuldra akkurat no, men vonar sakte opptrapping gjer seg. Takk for ein kanonfin tur Anne-Mette - eg er klar for fleire turar!!

Påskepadling rundt Giske

Det byrjar å bli ei stund siden sist eg var utpå, og med mål om å få opp padleformen til sommaren er det ikkje meir enn tid og veg att. Giske rundt er ein alltid like fin klassikar, passe langt og lenge nok sidan eg har padla til at eg gidd å kave meg over fjorden. Litt grått og småsur nordavind, men Lene og eg er ved godt mot trass dårleg form. Her er det mogeleg å avbryte turen kor tid som helst og traske attende til bilen.

Roleg tempo er det som skal til i motvind med framleis dårleg skulder. Heldigvis er Lene i like dårleg form som meg, så det er null stress. Beinstrekk på land med sjokolade og appelsin (det er trass alt 2. påskedag) i Øydegardshamna må til. Her held Ocean Sound Rrecording Studio til så vi kallar stranda her berre for Stuidostranda. Synes eigentleg at vi kan få lov til å bli med på eit platecover ved høve, så det er berre å ta kontakt.

Runden rundt går fint form og skulder til tross. Vellukka oppkøyring til sommaren er konklusjonen, og vel tilbake i bilen kom regnet! Ikkje nokke å klage på mao! 

Tuppen og Lillemor klare for tur. Nesten likt kledd fro anledningen

Grått, men ikkje vått mot Godøya i dag.

Lene

Øydegardshavna - eller Studiostranda som vi kallar den

Lekre kajakkar? Platestudio i bakgrunnen.

Snart runda Giske

Klubbtur i Eiksund

Eigentleg hadde eg tenkt meg ein tur på ski, men etter å ha googla stoda på løypene i Ørsta, tok eg ein 180 og heiv meg med på klubbtur i Eiksund i staden. Litt kort tid på å få kajakkstativet på plass, pakke, laste og køyre, men det gjekk akkurat!

Anne-Mette er klar for tur!

Eg har eigentleg aldri vore so begeistra for Eiksund. Heilt sikkert fordi dei turane eg har vore på her mest har vore rundt Eika, der eine sida eg fin og andre drepande kjedeleg (sorry - ikkje skyt..!). Men turleiar Gunnar har andre planar. Via Selvågane skal vi padle til Måløya, inn mot Eika og tilbake. Høyest bra ut!

Det er vår i lufta når vi padla utover mot Selvågane. Speilblankt og lekker solnedgang med litt kaldsnekje, men vår i lufta. Padleformen er litt rusten, men etterkvart som eg vert varm i skrotten gjekk det litt lettare. Skuldra er framleis litt kranglete, men då er det jo berre å ha betre teknikk, ikkje sant? Nuvel - det er nok litt å gå på der og....

4 glade padlarar på tur

Fløyelspadling

Over mot Måløya byrjar det å skymes, men månen heng over oss så det vil uansett ikkje bli heilt mørkt. Vi finn ut at om vi tek vegen heilt ut til Måløya rekk vi likevel ein kort beinstrekk på land til at eg når kolonnekøyringa gjennom Selvågtunellen klokka 20.30. Det er nemleg ein fin "kanal" her som berre må sjåast etter det som vert meg fortalt. Og ettersom eg ikkje har vore her før (Måløya ser rimeleg kjedeleg ut frå avstand nemleg...) så stemmer eg for, sjølv om armane byrjar å bli lange.

Og jaggu er her flott! Eit smalt sund med sandbotn, krystalklart vatn, nesten fullmåne, vår i lufta.... Det kan ikkje bli betre. Og dermed fekk padling i Eiksund seg ei stjerne i boka.

Snirkling mellom Måløya og Bjørnen (trur eg..)

Etterå går kursen over mot Eika. Gunnar har planar for kor vi skal ta oss ein kort beinstrekk, og det er berre å følge på. Og trur du ikkje han har ordna med ved til bål og greier? Jaudå, sjølsagt har han det. Vi riggar oss til med kaffi og noko attåt. Anne-Mette byr på sjokoladekake, Gunnar får fyr på bålet, Sigrid kvitrar om kapp med fuglane og månen lyser på kveldshimmelen. 

Lekkert i skyminga!

Båling er alltid stas!

Etter ein halvtime kjem vi oss ut på vatnet att medan månen føl oss siste biten attende til Eiksund. Treng eg seie det var magisk? Og det på ein heilt alminneleg tysdag. Padling i Eiksund fekk seg heilt klart eit løft etter denne turen!

Takk for superfin tur!!