Telefon frå Therese: Eg og Erik stikke til fjells i neste veke, blir du med? Hm. Eg drar på det. Eg må male litt på huset, eg har vondtar både litt her og der, kondisen er ikkje det den burde være for ein slik tur etc etc. Men Therese lokkar med 3-4 km lettgått terreng innover Tundradalen så eg lar det stå til.
Det vart ikkje Tundradalen. På veg over Strynefjellet får eg telefon fra Therese om beitedyr der. Det går ikkje pga bikkjene, så planen vert endra til Vuludalen. Som ikkje er like flat og lettgått. Men det får heller gå som det går - opp kjem eg berre ein tek tida til hjelp.
 |
| Snart klar! |
3 timar, 350 høgdemeter og 4,5 km seinare finn vi ein fin teltplass. Tungt oppover med stor sekk, men kroppen er i overraskande fin form - det er med andre ord von i hangande snøre! Men neste dag er det fiskesnøre som gjelds, så eg går for tidleg kveld og ei god natts søvn.
 |
| Opp gjennom bjørkeskogen! Lupi og Therese. |
 |
| Lita pause ovom bjørkeskogen før vi tek innover fjellet. |
 |
| Første gløtt inn i Vuludalen! |
 |
| Therese og Erik. Utsikt heimover med Skridulaupen i bakgrunnen. |
 |
| Klar for kvelden! |
Passe sliten i kroppen skulle det bli godt med ei god natts søvn. Men akk den som hadde vore så heldig! I løpet av natta delaminerte liggeunderlaget mitt, så i tillegg til aldri så lite nedoverbakke i teltet, måtte eg prøve å balansere på toppen av ei lang, tjukk pølse. Og når eg først er inne på uhell - ei ulukke kjem sjeldan åleine. Først plumpa eg uti fiskevatnet til låret med eine foten og vart kliss blaut på både sko og klede, for så å oppdage at (den dyraste) turjakka mi var begynt å gå opp i liminga....
 |
| Det vart litt lite søvn etter at liggeunderlaget delaminerte... |
Om det heller ikkje vart så mykje fisk på oss, var det kjekt å prøve seg med flogestang att. Dette er ei av dei aktivitetane eg lenge har hatt lyst til å bli flinkare i, men som av ulike grunner har vorte sett på vent. Og ettersom det skortar på vegetasjon her oppe, fann eg ut at no var det på tide å prioritere floge framfor sluk. Eg kan ikkje skryte på meg korkje lang erfaring eller god teknikk, men kjekt var det å oppdage at eg ikkje hadde gløymt teknikken heilt! Ikkje hekta eg meg fast i meg sjølv og ikkje lagde eg vase!
 |
| Erik hadde langt betre teknikk enn meg, og fekk til og med fisk! |
 |
| Kjempeflott fiskevatn! |
 |
| Therese med ein liten pinne. Ikkje heilt fornøgd. |
Det er aldeles nydeleg innover Vuludalen som er ein del av Reinheimen Nasjonalpark. Om ein har to bilar er ein fin rundtur være å gå innover dalen og ta over mot Grotli nord for Krosshø, eller ein kan gå over mot Torddalen og ned til Billingen. Fine alternativ for oss som synes det er greit å halde seg unna hovudtrakka i fjellehiemen. Så etter å ha prøvd fiskelukka ei stund, tok vi oss ein tur vidare innover for å sjå oss litt om.
 |
| Heimste delen av Vuluvatnet |
 |
| Vuludalen er rett og slett vakker! |
 |
| Erik, Lupi og Birk. Foto: Therese |
Vi gjekk ikkje så langt, men langt nok til at dette området gav meirsmak. Etterpå vart det litt meir fisking før litt leirliv og kvelden. Neste dag var det eigentleg berre å pakke sakene sine og returnere, men vi fekk lufta stengene ein siste gong først. Ned att gjekk greit det og - knebøy beordra av fysioterapeuten er bra for så mangt, og kanskje kjem det kommande skisesong til gode og.
På slike turar der målet eigentleg berre er å få seg ein fin tur er det ikkje det å oppleve så mykje som er greia, men at heller det å berre være er ei fin oppleving i seg sjølv. Gå så langt som ein gidd, fiske så lenge det er artig, ete når ein er svolten og legge seg når ein er trøyt. Ikkje måtte nokke som helst. Og det er ganske digg! Så tusen takk for turen, og for at de klarte å lokke meg med til fjells!
 |
| Foto: Therese |
